Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
Στη Ζούγκλα των Πόλεων Μπέρτολτ Μπρεχτ (συγγραφέας)
Ηχογράφηση 1964 για το Θέατρο της Κυριακής
Κώστας Γιαννακάς, Γιάννης Φέρτης, Τίτος Βανδής, Χρήστος Κατσιγιάννης, Σπύρος Καλογήρου, Τζένη Ρουσσέα, Γιώργος Μοσχίδης, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Γιώργος Νέζος, Γιάννης Βόγκλης, Αννα Παιτατζή, Δημήτρης Κουκής.
Αν και το έργο "Στη ζούγκλα των πόλεων" είναι νεανικό, εν τούτοις είναι προφητικό ενός παράλογου κόσμου, ενός φρικιαστικού ανταγωνισμού για την αλλοτρίωση του ατόμου, όπου η απομόνωση είναι τόση, ώστε ούτε με την... έχθρα μπορούν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι.
Γράφτηκε στα 1921-1922. Πρωτοπαίχτηκε στο Residenztheater του Μονάχου στα 1923
http://rapidshare.com/files/286891446/STH_ZOYGLA_TVN_POLEON.mp3
«Ο Γαλιλαίος» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ένα έργο για τη δύναμη της γνώσης, την αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας, το ρόλο και την ευθύνη του επιστήμονα.
Κώστας Γαλανάκης, Νίκος Γαρυφάλου,Τόνης Γιακοβάκης, Γιάννης Ευδαίμων, Τζένη Καλύβα, Ηλίας Κατέβας, Αρης Λεμπεσόπουλος, Σπύρος Μπιμπίλας, Κώστας ΠανουριάςΖαχαρίάς Ρόχας, Στέλιος Σισμανίδης, Γιώργος Σταμάτης, Μηνάς Χατζησάββας
Για το θεατρικό έργο του ΜΠΡΕΧΤ « Ο ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ»…
Η εξωτερική αφορμή για το γράψιμο του «ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ» από τον Μπρεχτ ήταν η είδηση της επιτυχίας των γερμανών φυσικών να διασπάσουν το άτομο του ουρανίου. Με τη βοήθεια του Γαλιλαίου ο Μπρεχτ έθιξε και ανέλυσε δυο ερωτήματα του 2ου αιώνα: αφ’ ενός μεν το θέμα της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής ηθικής και αφ’ ετέρου το θέμα, που είχε θίξει και στις Πέντε Δυσκολίες για να γράψεις την Αλήθεια, δηλαδή το θέμα της επιβολής και της εφαρμογής μιας γνωστής πια αλήθειας, κάτω από την εξουσία μιας δύναμης, που προσπαθεί ν’ αποκρύψει την εν λόγω αλήθεια, γιατί απειλεί την ύπαρξή της.
Ο Μπρεχτ στην παράσταση του Βερολινέζικου Θιάσου, λίγο πριν το θάνατό του, υπογράμμισε την «καταδίκη» του μεγάλου Γαλιλαίου, ο οποίος «επινόησε την επαναστατική θεωρία, χωρίς όμως να τη βάλει σε εφαρμογή» (υπονοείται η στάση του Γαλιλαίου μπροστά στους δικαστές του ο οποίος προκειμένου να μην καταδικαστεί ανακάλεσε τη θεωρία του). Στο έργο το πρόσωπο του Γαλιλαίου είναι διχασμένο. Από τη μια παρουσιάζεται σαν μεγάλος άνδρας, σπουδαίος σοφός, που μοναδικό του πάθος είναι η έρευνα, τόσο που του είναι αδύνατον να την εγκαταλείψει. Στα ύστερά του χρόνια όμως, αυτή η ίδια η έρευνα του έγινε βάρος και αυτοσκοπός, μια και απαρνήθηκε την εφαρμογή της.
Το πάθος του Γαλιλαίου για την έρευνα, ο τρόπος του να κινείται, να διδάσκει, η πίστη του στη λογική, η γνώση του σχετικά με τις κοινωνικές συνέπειες των ανακαλύψεών του, η κατανόησή του της αναγκαιότητας της κοινωνικής αλλαγής, η συμπάθειά του για τους αγρότες της Καμπανίας, για τους οποίους τελικά και δουλεύει – είναι όλα χαρακτηριστικά του Μπρεχτ. Το ότι ο Γαλιλαίος δεν είναι ούτε ήρωας ούτε μάρτυρας, δεν τον κάνει απορριπτέο από τον Μπρεχτ.
Στο έργο του Μπρεχτ ο Γαλιλαίος παραμένει ένας μεγάλος άνδρας, ακόμα και μέσα απ’ την κατάσταση του εξωτερικού ξεπεσμού και της ταπείνωσης της φυλάκισης από την Ιερά Εξέταση, παραδίδει το έργο του Discorsi, γραμμένο παρά τις ελλείψεις και τους περιορισμούς, και το οποίο επρόκειτο να φέρει τη μεγάλη επανάσταση στη φυσική. Αλλά η στιγμή της κοινωνικής επανάστασης πέρασε και χάθηκε. Την καταδίκη του αναλαμβάνει ο ίδιος ο Γαλιλαίος, αφού κανείς από το περιβάλλον του δε θα ήταν σε θέση να το κάνει:
«Για μερικά χρόνια ήμουν τόσο ισχυρός, όσο και η εξουσία. Κι έδινα τη γνώση μου στους δυνατούς, να τη χρησιμοποιήσουν ή να την αφήσουν αχρησιμοποίητη ή να κάνουν κατάχρηση, όπως ήθελαν, όπως τους υπαγόρευε το συμφέρον τους. Πρόδωσα το επάγγελμά μου. Ένα άνθρωπος, που κάνει αυτό που έκανα εγώ, δεν μπορεί να γίνει δεκτός στο χώρο της επιστήμης».
Για τον Μπρεχτ σε σύγκριση με τις θέσεις του διδακτικού έργου της δεκαετίας του 1920, οι απόψεις του Γαλιλαίου είναι τελείως αντιδογματικές. Η κοσμοαντίληψή του είναι ρευστή, πειραματική, επιστημονική, σε προοδευτική μεταβολή με βάση ορισμένες ανακαλύψεις και διαπιστώσεις. «Στόχος μου δεν είναι ν’ αποδείξω ότι ως τώρα είχα δίκιο, αλλά να βρω, εάν είχα δίκιο», λέει ο Γαλιλαίος. Αργότερα, κατά τη σκηνοθεσία του έργου με το Βερολινέζικο Θίασο, ο Μπρεχτ χαρακτήρισε αυτή τη φράση, σαν την πιο σημαντική για έναν μαρξιστή. Και συνεχίζει στο Γαλιλαίο: «Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να αντικατασταθεί η παλιά πίστη, από μια νέα πίστη, την τρομερή επιθυμία για τύφλωση». Και: «Η αλήθεια είναι παιδί του χρόνου, κι όχι της αυταρχικότητας». Η εκκλησία εξάλλου παρουσιάζεται σαν «εγκόσμια εξουσία, της οποίας η ιδεολογία είναι κατά βάση ανταλλάξιμη με μερικές άλλες».
Οι απόψεις του Γαλιλαίου, στο έργο του Μπρεχτ, είναι, έστω κι έτσι επαναστατικές. Στρέφονται ενάντια σε κάθε εξουσία κι οπουδήποτε αυτή η εξουσία προσπαθεί να στερεωθεί με δόγματα και νέες πίστεις ενάντια στην πρόοδο του καιρού.
http://rapidshare.com/files/284982768/GALILAIOS_MPEXT.mp3
Κώστας Γαλανάκης, Νίκος Γαρυφάλου,Τόνης Γιακοβάκης, Γιάννης Ευδαίμων, Τζένη Καλύβα, Ηλίας Κατέβας, Αρης Λεμπεσόπουλος, Σπύρος Μπιμπίλας, Κώστας ΠανουριάςΖαχαρίάς Ρόχας, Στέλιος Σισμανίδης, Γιώργος Σταμάτης, Μηνάς Χατζησάββας
Για το θεατρικό έργο του ΜΠΡΕΧΤ « Ο ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ»…
Η εξωτερική αφορμή για το γράψιμο του «ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ» από τον Μπρεχτ ήταν η είδηση της επιτυχίας των γερμανών φυσικών να διασπάσουν το άτομο του ουρανίου. Με τη βοήθεια του Γαλιλαίου ο Μπρεχτ έθιξε και ανέλυσε δυο ερωτήματα του 2ου αιώνα: αφ’ ενός μεν το θέμα της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής ηθικής και αφ’ ετέρου το θέμα, που είχε θίξει και στις Πέντε Δυσκολίες για να γράψεις την Αλήθεια, δηλαδή το θέμα της επιβολής και της εφαρμογής μιας γνωστής πια αλήθειας, κάτω από την εξουσία μιας δύναμης, που προσπαθεί ν’ αποκρύψει την εν λόγω αλήθεια, γιατί απειλεί την ύπαρξή της.
Ο Μπρεχτ στην παράσταση του Βερολινέζικου Θιάσου, λίγο πριν το θάνατό του, υπογράμμισε την «καταδίκη» του μεγάλου Γαλιλαίου, ο οποίος «επινόησε την επαναστατική θεωρία, χωρίς όμως να τη βάλει σε εφαρμογή» (υπονοείται η στάση του Γαλιλαίου μπροστά στους δικαστές του ο οποίος προκειμένου να μην καταδικαστεί ανακάλεσε τη θεωρία του). Στο έργο το πρόσωπο του Γαλιλαίου είναι διχασμένο. Από τη μια παρουσιάζεται σαν μεγάλος άνδρας, σπουδαίος σοφός, που μοναδικό του πάθος είναι η έρευνα, τόσο που του είναι αδύνατον να την εγκαταλείψει. Στα ύστερά του χρόνια όμως, αυτή η ίδια η έρευνα του έγινε βάρος και αυτοσκοπός, μια και απαρνήθηκε την εφαρμογή της.
Το πάθος του Γαλιλαίου για την έρευνα, ο τρόπος του να κινείται, να διδάσκει, η πίστη του στη λογική, η γνώση του σχετικά με τις κοινωνικές συνέπειες των ανακαλύψεών του, η κατανόησή του της αναγκαιότητας της κοινωνικής αλλαγής, η συμπάθειά του για τους αγρότες της Καμπανίας, για τους οποίους τελικά και δουλεύει – είναι όλα χαρακτηριστικά του Μπρεχτ. Το ότι ο Γαλιλαίος δεν είναι ούτε ήρωας ούτε μάρτυρας, δεν τον κάνει απορριπτέο από τον Μπρεχτ.
Στο έργο του Μπρεχτ ο Γαλιλαίος παραμένει ένας μεγάλος άνδρας, ακόμα και μέσα απ’ την κατάσταση του εξωτερικού ξεπεσμού και της ταπείνωσης της φυλάκισης από την Ιερά Εξέταση, παραδίδει το έργο του Discorsi, γραμμένο παρά τις ελλείψεις και τους περιορισμούς, και το οποίο επρόκειτο να φέρει τη μεγάλη επανάσταση στη φυσική. Αλλά η στιγμή της κοινωνικής επανάστασης πέρασε και χάθηκε. Την καταδίκη του αναλαμβάνει ο ίδιος ο Γαλιλαίος, αφού κανείς από το περιβάλλον του δε θα ήταν σε θέση να το κάνει:
«Για μερικά χρόνια ήμουν τόσο ισχυρός, όσο και η εξουσία. Κι έδινα τη γνώση μου στους δυνατούς, να τη χρησιμοποιήσουν ή να την αφήσουν αχρησιμοποίητη ή να κάνουν κατάχρηση, όπως ήθελαν, όπως τους υπαγόρευε το συμφέρον τους. Πρόδωσα το επάγγελμά μου. Ένα άνθρωπος, που κάνει αυτό που έκανα εγώ, δεν μπορεί να γίνει δεκτός στο χώρο της επιστήμης».
Για τον Μπρεχτ σε σύγκριση με τις θέσεις του διδακτικού έργου της δεκαετίας του 1920, οι απόψεις του Γαλιλαίου είναι τελείως αντιδογματικές. Η κοσμοαντίληψή του είναι ρευστή, πειραματική, επιστημονική, σε προοδευτική μεταβολή με βάση ορισμένες ανακαλύψεις και διαπιστώσεις. «Στόχος μου δεν είναι ν’ αποδείξω ότι ως τώρα είχα δίκιο, αλλά να βρω, εάν είχα δίκιο», λέει ο Γαλιλαίος. Αργότερα, κατά τη σκηνοθεσία του έργου με το Βερολινέζικο Θίασο, ο Μπρεχτ χαρακτήρισε αυτή τη φράση, σαν την πιο σημαντική για έναν μαρξιστή. Και συνεχίζει στο Γαλιλαίο: «Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να αντικατασταθεί η παλιά πίστη, από μια νέα πίστη, την τρομερή επιθυμία για τύφλωση». Και: «Η αλήθεια είναι παιδί του χρόνου, κι όχι της αυταρχικότητας». Η εκκλησία εξάλλου παρουσιάζεται σαν «εγκόσμια εξουσία, της οποίας η ιδεολογία είναι κατά βάση ανταλλάξιμη με μερικές άλλες».
Οι απόψεις του Γαλιλαίου, στο έργο του Μπρεχτ, είναι, έστω κι έτσι επαναστατικές. Στρέφονται ενάντια σε κάθε εξουσία κι οπουδήποτε αυτή η εξουσία προσπαθεί να στερεωθεί με δόγματα και νέες πίστεις ενάντια στην πρόοδο του καιρού.
http://rapidshare.com/files/284982768/GALILAIOS_MPEXT.mp3
Ένας μήνας στην εξοχή - Τουργκένιεφ, Ιβάν
Α΄& Β΄Μέρος
Λουκιανός Ροζάν, Θεανώ Ιωαννίδου, Κρινιώ Παπά, Αννα Συνοδινού, Μάνος Κατράκης, Γιαννάκης Καλατζόπουλος, Γίώργος Τζώρτζης, Γρηγόρης Μασσαλάς, Γιάννης Αργύρης, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Ανδρέας Φιλιππίδης, Ηρώ Κυριακάκη, Κώστας Δημητριάδης.
Το έργο είναι μια περίπλοκη ερωτική ιστορία. Η ηρωίδα του, η Ναταλία Πετρόβνα, ισορροπεί στην πληκτική και γεμάτη συμβατικότητες ζωή της ανάμεσα σ' έναν σύζυγο που δεν αγαπά και σ' έναν φίλο που δεν αποφασίζει να του δοθεί. Κοιτάζοντάς τους, γοητεύεται από την απλότητα που υπάρχει στις σχέσεις τους και λαχταράει τον απλό, φυσικό έρωτα. Όταν τα καταπιεσμένα αισθήματα της αφυπνιστούν και αρχίσει να διεκδικεί έναν τρίτο άντρα, χωρίς να έχει σκοπό να τον ακολουθήσει, τότε θα χάσει τον πρώτο, πιστό θαυμαστή της και θα μείνει τελικά με τον άντρα της, δίχως να τον αγαπά, συνειδητοποιώντας το υπαρξιακό και ερωτικό της κενό.
Ο Ιβάν Τουργκένιεφ (1818-1883) είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Ρώσους πεζογράφους του 19ου αιώνα. Σπούδασε στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη και στο Βερολίνο. Αν και ανήκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, με πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησία της, αγωνίστηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας, και σε αυτό το θέμα αναφέρεται αλληγορικά και το Μουμού. Ο Τουργκένιεφ ασχολήθηκε αρχικά με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και τη δραματουργία. Υπήρξε ο πρώτος που χρησιμοποίησε και όρισε τη λέξη "μηδενιστής", στο έργο του Πατέρες και παιδιά.
Στα κυριότερα έργα του Τουργκένιεφ συγκαταλέγονται: ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ-ΣΥΛΛΟΓΕΣ: Αναμνήσεις ενός κυνηγού (1852), Μουμού (1854), Ασια (1858), Η πρώτη αγάπη (1860), Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα (1870). ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ: Ρούντιν (1856), Η φωλιά των ευγενών (1859), Την παραμονή (1860), Πατέρες και παιδιά (1862), Ο καπνός (1867), Απάτητη γη (1876). ΘΕΑΤΡΙΚΑ: Ενας μήνας στην εξοχή (1855).
http://rapidshare.com/files/286669484/ENAS_MHNAS_STHN_EKSOXH.mp3
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Ο ουρανός κατακόκκινος – Βέρα Ζαβιτσιάνου
Η σπουδαία Βέρα Ζαβιτσιάνου υπηρέτησε το θέατρο με τη σεμνότητα και τη συνέπεια που ταιριάζει στους μεγάλους εκπροσώπους του θεάτρου. Σεμνή, με αξιοζήλευτη θεατρική γκάμα και ρεπερτόριο το δίχως άλλο υπήρξε διαλεκτή κι ολωσδιόλου ξεχωριστή παρουσία σε σχέση με τους σύγχρονούς της ηθοποιούς. Οι φίλοι του ραδιοφώνου θα γνωρίζουν ότι η συμμετοχή της στο «θέατρο του ραδιοφώνου» είναι έντονη.
Το φετινό Σεπτέμβρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατό της. Πάντα αυτές οι ειδήσεις περνούν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων, αλλά όποιος είχε την τύχει να δει τη Βέρα Ζαβιτσιάνου (σε παράσταση του Εθνικού) στον «Ουρανό Κατακόκκινο» είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δε θα την ξεχάσει ποτέ του. Ο θεατρικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη (εγκάρδια φίλη της Ζαβιτσιάνου) κεντήθηκε πάνω στα μέτρα της σπουδαίας αυτής ηθοποιού. Όπως, είχε πει η Βέρα Ζαβιτσιάνου σε παλιότερη συνέντευξη (στο Γ. Βέλτσο) η στενή φιλία που ένωνε της δυο αυτές γυναίκες υπήρξε η προσεγγιστική οδός, την οποία «περπάτησε» ώστε να κατορθώσει να «βρει» τη Σοφία Αποστόλου…
Δε θα προβώ σε σχόλια επί του έργου διότι δεν θέλω να σας προϊδεάσω μα το σπουδαιότερο διότι δεν έχω τις ειδικές εκείνες γνώσεις που να μου το επιτρέπουν. Κλείστε τα μάτια, δυναμώστε τα ηχεία κι αφεθείτε να ακούσετε την ιστορία μιας γυναίκας η οποία θα μπορούσε να ζει στο διπλανό διαμέρισμα από εμάς…
«Ιδού εγώ… Η Σοφία Αποστόλου»
(κλικ στο σύνδεσμο για να κατεβάσεις το αρχείο)
Για τη Βέρα Ζαβιτσιάνου και το καλλιτεχνικό της έργο διαβάζουμε ΕΔΩ. Μην παραλείψετε να την ακούσετε σε μιαν εξαιρετική ηχογράφηση που βρίσκεται στο τέλος της παραπεμπόμενης ανάρτησης.
Πέντε έργα για κάθε διάθεση …
«Τα Λάθη μιας νύχτας» ή «Υποβιβάζεται για να κατακτήσει»
του Oliver Goldsmith ( « She Stoops to Conquer » )
Ο νεαρός Μάρλοου πηγαίνει στο σπίτι του υποψήφιου πεθερού του βέβαιος ότι πηγαίνει σε πανδοχείο. Και φυσικά συμπεριφέρεται προς τους ενοίκους σαν να επρόκειτο για πραγματικούς ταβερνιάρηδες. Ακολουθεί και δεύτερη παρεξήγηση : Η υποψήφια νύφη μαθαίνοντας ότι ο Μάρλοου που από την πρώτη στιγμή τον συμπάθησε, κατέχεται από κάποιο κόμπλεξ απέναντι στις δεσποινίδες της τάξεως της ενώ αντίθετα είναι πολύ ζωηρός προς τα κορίτσια του λαού, μεταμφιέζεται σε υπηρέτρια για να μπορέσει να αποσπάσει τον έρωτα του.
http://rapidshare.com/files/279906542/TA_LATHI_MIAS_NYXTAS.mp3
«ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΡΕΝ»
γράφτηκε το 1893 και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Σω. Αφορά τη σχέση ανάμεσα στην κα Γουόρρεν και την κόρη της, Βίβη.
Η Βίβη, μια νέα γυναίκα απόφοιτη και αριστούχος του Πανεπιστημίου του Cambridge, ανακαλύπτει ότι η περιουσία της μητέρας της προέρχεται από το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Αρχικά οι δύο γυναίκες συμφιλιώνονται, αφού η κα Γουόρρεν εξιστορεί τις συνθήκες ανέχειας, οι οποίες την οδήγησαν στην πορνεία. Η σύγκρουση όμως, είναι αναπόφευκτη, όταν αποκαλύπτεται ότι επιχείρηση παραμένει ακόμα σε λειτουργία μια και είναι πολύ επικερδής
Ο Σω θέτει σε αυτό του το έργο μεγάλα ζητήματα: τα κοινωνικά ήθη των καιρών, τη θέση της γυναίκας της μέσης τάξης και την εκμετάλλευση της σ’ ένα κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες. Το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση. Τη διαφθορά του χρήματος σε κάθε κοινωνική μορφή. Την αμφισβήτηση σ’ ένα σύστημα αξιών που εκπορεύεται και καταλήγει πάντα στο χρήμα. Την αμφισβήτηση σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παραπλανά τους νέους ανθρώπους και δεν τους διδάσκει την αληθινή και σκληρή Αλήθεια.
Ο Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω μιλάει προφητικά για όλα. Σε ένα κόσμο, που η λέξη «ηθική» ακούγεται παράξενη, σε μια εποχή αναβρασμού, που οι νέοι άνθρωποι αμφισβητούν το σύστημα αξιών που τους κληρονομείται, κάνουν το έργο αυτό αν και έχουν περάσει εκατό χρόνια από τότε που γράφτηκε, αξεπέραστα σημερινό, με αλήθειες που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να σοκάρουν.
http://rapidshare.com/files/281006619/TO_EPAGGELMA_THS_KYRIAS_WOREN.mp3
Αγάπη μου ΟΥΑ ΟΥΑ
Ο Πάνος Βένετης είναι ένας συγγραφέας που τα οικονομικά του δεν είναι καθόλου καλά τον τελευταίο καιρό. Η γυναίκα του Εύα γκρινιάζει συνεχώς γι' αυτή την κατάσταση, όμως η ίδια δεν έχει σκοπό να αλλάξει συνήθειες και να περιορίσει τις ανέσεις της. Έτσι όταν φεύγει η υπηρέτριά τους αμέσως θα ζητήσει απ' το πρακτορείο μια νέα για να την αντικαταστήσει. Η καινούρια υπηρέτρια είναι από την Αφρική και ονομάζεται Αγάπη μου ΟΥΑ ΟΥΑ
http://rapidshare.com/files/281018720/AGAPI_MOY_OYA_OYA.mp3
Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα Λουίτζι Πιραντέλο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα (ιταλικός τίτλος: Sei personaggi in cerca d'autore) είναι το διασημότερο θεατρικό έργο του Ιταλού συγγραφέα Λουίτζι Πιραντέλλο. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1921 και πήρε την οριστική του μορφή το 1925.
Πρεμιέρα
Το έργο πρωτοανέβηκε στη σκηνή το 1921 από την Compagnia Di Dario Niccomedi στο θέατρο Valle της Ρώμης με ανάμεικτη υποδοχή. Το κοινό χωρίστηκε σε υποστηρικτές και αντιπάλους του έργου, με τους δεύτερους να φωνάζουν: "Ασυλο, άσυλο!" Ο συγγραφέας, που ήταν παρών στην παράσταση με την κόρη του Λιέτα, αναγκάστηκε σχεδόν κυριολεκτικά να φυγαδευτεί από το θέατρο μέσω μιας βοηθητικής εξόδου προκειμένου να αποφύγει το πλήθος των πολεμίων. Το ίδιο δράμα, εντούτοις, σημείωσε μεγάλη επιτυχία όταν παρουσιάστηκε στο Μιλάνο.
Πλοκή
Στο Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, οι θεατές παρακολουθούν τις πρόβες ενός θιάσου όταν ξαφνικά εισβάλλουν στο θέατρο έξι χαρακτήρες οι οποίοι ζητούν από τον σκηνοθέτη να αναλάβει να γράψει την ιστορία τους και να την ανεβάσει. Οι χαρακτήρες ζητούν επίμονα να τους δοθεί ζωή, να τους επιτραπεί να αφηγηθούν την ιστορία τους. Για το σκοπό αυτό ο καθένας τους παρουσιάζει την ιστορία, ειδωμένη όμως από τη δική του οπτική γωνία. Ο Πιραντέλο περιγράφει πως συνέλαβε την ιδέα του έργου στην εισαγωγή της έντυπης έκδοσής του: μια άκαρπη προσπάθεια για ένα έργο που σταμάτησε να γράφει όταν συνειδητοποίησε ότι "έχω στενοχωρήσει ήδη τους αναγνώστες μου με εκατοντάδες και εκατοντάδες ιστορίες. Γιατί να τους στενοχωρήσω τώρα με τη διήγηση των θλιβερών εμπλοκών αυτών των έξι δυστυχισμένων;" Οι χαρακτήρες, εντούτοις, ήδη υπάρχοντες στο μυαλό του ήταν "πλάσματα του πνεύματός μου, αυτά οι έξι ζούσαν ήδη μια ζωή που ήταν δική τους κι όχι δική μου πια, μια ζωή που δεν ήταν στη δύναμή μου να τους αρνηθώ πλέον."
Χαρακτήρες
Ο Πατέρας - Είναι παντρεμένος αρχικά με Τη Μητέρα και επιμένει να στείλουν το γιο μακριά για να ζήσει στη εξοχή. Ύστερα, είπε Στη Μητέρα να παντρευτεί ένα άλλο άτομο που αισθάνθηκε ότι αγάπησε περισσότερο. Αργότερα, δημιουργεί σχεδόν σχέση με την προγονή του (Την Κόρη) έως ότου παρεμβαίνει Η Μητέρα. Όταν μαθαίνει ότι ο δεύτερος σύζυγος Της Μητέρας πέθανε, φέρνει αυτή, Το Γιο, Την Κόρη, Το Κορίτσι, και Το Αγόρι πίσω για να ζήσουν μαζί του.
Η Μητέρα - Αρχικά παντρεμένη με Τον Πατέρα, ερωτεύεται έναν από τους υπαλλήλους του και φεύγει με αυτόν με εντολή Του Πατέρα. Έχει τρία παιδιά, Το αγόρι, Το Κορίτσι, και Την Κόρη με το δεύτερο σύζυγο και έχει Το Γιο με Τον Πατέρα.
Ο Γιος - Ο γιος Του Πατέρα και Της Μητέρας. Για να τον κάνει πιο δυνατό, Ο Πατέρας τον στέλνει μακριά στην εξοχή για να ζήσει με μια παραμάνα όταν είναι μωρό. Επομένως, μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει τους γονείς του και τους αντιπαθεί. Αντιπαθεί επίσης την θετή οικογένειά του, μην θεωρώντας τους μέρος της οικογένειας.
Η Κόρη - η εύψυχη κόρη Της Μητέρας και του δεύτερου συζύγου της. Απασχολείται από την Μαντάμ Πάτσε και ύστερα από "δύο μήνες ορφανή", δημιουργεί σχεδόν ένα δεσμό με Τον Πατέρα. Αναφέρεται ότι το σκάει από το σπίτι αργότερα στην ιστορία. Σύμφωνα με την ίδια, πήγαινε στο συγγραφέα της ιστορίας συνεχώς, προσπαθώντας να τον κάνει να τελειώσει την ιστορία.
Το Αγόρι - το μεσαίο παιδί και μόνος γιος Της Μητέρας από το δεύτερο σύζυγό της. Αντιπαθείται από Την Κόρη, η οποία νομίζει ότι είναι ηλίθιος. Δεν μιλά ποτέ κατά τη διάρκεια του έργου. Στο τέλος του παιχνιδιού, αυτοκτονεί πυροβολώντας το κεφάλι του με ένα περίστροφο.
Το Κορίτσι- η νεώτερη κόρη Της Μητέρας και του δεύτερου συζύγου της. Είναι η συμπάθεια Της Κότης. Αναφέρεται μια φορά ότι ονομάζεται Ροζέτα. Δεν μιλά ποτέ κατά τη διάρκεια του έργου. Στο τέλος του έργου, πνίγεται σε μια λιμνούλα μέσα στην οποία έπαιζε, αν και Ο Γιος προσπαθεί να την τραβήξει έξω.
Η Μαντάμ Πάτσε - εργοδότρια της μητέρας και (πιό πρόσφατα) Της Κόρης. Διευθύνει ένα κατάστημα - οίκο ανοχής. Εμφανίζεται μόνο για ένα μικρό διάστημα στο έργο, όταν Η Κόρη και Ο Πατέρας εκτελούν μαζί τη σκηνή τους στο κατάστημα. Μιλά με ένα ιταλο-αμερικανικό ύφος.
http://rapidshare.com/files/281400476/6_PROSOPA_ZHTOYN_SYGRAFEA.mp3
«Κερένια κούκλα»Διάβασα την «Κερένια κούκλα»
το καλοκαίρι του 2006, κυρίως από περιέργεια για τη συγγραφική δεινότητα του Χρηστομάνου αλλά και γιατί αμυδρά θυμόμουν εικόνες απ’ την τηλεοπτική της μεταφορά, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υποθέτω, στην ασπρόμαυρη δημόσια τηλεόραση. (ΕΡΤ ή ΥΕΝΕΔ, θα σας γελάσω).Θυμάμαι την ηθοποιό που ενσάρκωνε την άρρωστη Βιργινία, ήταν η Νόνη Ιωαννίδου όπως θα μάθαινα εκ των υστέρων. Αν και δεν πολυκαταλάβαινα τότε τι πραγματευόταν ακριβώς το σήριαλ, το χάζευα γιατί με μάγευε η φωνή της. Κι έτσι, επί σειρά ετών είχα πέσει στην πλάνη ότι η «Κερένια Κούκλα» ήταν η Βιργινία, δηλαδή η ηρωίδα που ενσάρκωνε η Νόνη Ιωαννίδου. Δεν ήταν όμως. Αν και θα μπορούσε να είναι. Αλλά αυτό το καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο...
Ο Χρηστομάνος υπήρξε εστέτ και συμβολιστής, χαρακτηριστικά που διακρίνονται εύκολα αν διαβάσει κανείς κάτι δικό του. Και βέβαια η συγγραφική του δραστηριότητα δεν περιορίζεται στην «Κερένια κούκλα», αλλά αυτή μας ενδιαφέρει επί του παρόντος.
«Η Κερένια κούκλα» είναι γεμάτη συμβολισμούς, αλλά κυριαρχεί ένας βασικός που τον μαρτυράει κι ο ίδιος ο τίτλος της. Είναι το μωρό που γεννιέται ασθενικό και μοιάζει με τη Βιργινία, είναι και η Βιργινία που καθηλώθηκε σ’ ένα κρεββάτι παρατηρώντας την ομορφιά και τα νειάτα της να λειώνουν απ’ την αρρώστεια .
Η Κερένια Κούκλα γράφτηκε το 1908 και δημοσιεύτηκε αρχικά σε συνέχειες στην εφημερίδα «Πατρίς». Εκδόθηκε απ’ τον οίκο Φέξη το 1911, χρονιά θανάτου του συγγραφέα της- ούτε ο ίδιος ο Χρηστομάνος δεν θα μπορούσε να προβλέψει αυτόν τον συμβολισμό/ σύμπτωση... με πλήρη τίτλο: «Η Κερένια κούκλα. Αθηναϊκό μυθιστόρημα».
Έγινε θεατρικό έργο από τον Παντελή Χόρν (στις 14 και 15 Ιουλίου 1915 από τον θίασο της Κυβέλης σε σκηνοθεσία Θωμά Οικονόμου- δυστυχώς δεν διασώθηκε το κείμενο του Χορν), ταινία από τον Μιχ. Γλητσό (η πρώτη μεταφορά ελληνικού λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Βιργινία Διαμάντη, το 1916), έγινε ξανά ταινία απ’ τον Μαυρίκιο Νόβακ το 1958, αργότερα σειρά στην ελληνική τηλεόραση και το 1996, παρουσιάστηκε στο θέατρο από τη θεατρική εταιρεία «Αιωρία» σε διασκευή και σκηνοθεσία Κατερίνας Σαρροπούλου.
Η «Κερένια κούκλα» δεν άφησε αδιάφορο ούτε το θέατρο του 21ου αιώνα. 100 σχεδόν χρόνια μετά τη συγγραφή της, ενέπνευσε τον Άκη Δήμου να γράψει το «Αίμα που μαράθηκε» και που μου έδωσε την αφορμή να ασχοληθώ με τα σχετικά ποστ. Περισσότερα για το θεατρικό εδώ.
Το θέμα που πραγματεύεται είναι φαινομενικά απλό:
Ο Νίκος και η Βιργινία ζουν στις αρχές του 20ου αιώνα στην Αθήνα σ’ ένα σπιτάκι κάτω απ’ τον λόφο του Φιλοπάππου. Κάποια στιγμή μπαίνει ανάμεσα τους μια νέα κοπέλα, η Λιόλια που ήρθε στο σπίτι για να βοηθάει την άρρωστη σύζυγο. Η υγεία και τα νειάτα της Λιόλιας θα κερδίσουν τα αισθήματα του Νίκου ενώ η άρρωστη σύζυγος βασανισμένη από τις υποψίες, μαραζώνει κυριολεκτικά πάνω στο νυφικό της κρεββάτι. Ο Νίκος και η Λιόλια παντρεύονται και αποκτούν ένα παιδί, την «κερένια κούκλα». Σύντομα όμως η Μοίρα θα τους χτυπήσει την πόρτα ζητώντας το μερίδιο της…
Η «Κερένια Κούκλα» θεωρήθηκε ως ένα από τα πρώτα δείγματα του συμβολισμού στη νέα ελληνική λογοτεχνία. Ο Χρηστομάνος καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα τολμηρό κείμενο, να ηθογραφήσει με ενάργεια τους χαρακτήρες του και να μας περιγράψει με ρεαλισμό τη σκληρή ζωή εκείνης της εποχής. Ο ρεαλισμός της αφήγησης συνδυάζεται με τον λυρισμό των περιγραφών και η απλή γλώσσα του κειμένου ελκύει περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Ανάμεσα στους λογοτέχνες και κριτικούς της εποχής της πρώτης έκδοσης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, είχε ήδη εντοπίσει τις αρετές αλλά και κάποια αδύνατα σημεία του. Τον ίδιο τον Χρηστομάνο άλλωστε, περιέβαλλε ένας μύθος, ο οποίος, όπως φαίνεται, δεν άφησε το μυθιστόρημά του να ξεχαστεί και συνέχισε να επανεκδίδεται, στα μετέπειτα χρόνια αρκετά συστηματικά.
Ο κριτικός Βάσος Βαρίκας, το 1970, κάνει λόγο για «σελίδες αξιανάγνωστες, ακόμη και σήμερα, από τις καλύτερες της πεζογραφίας μας».
http://rapidshare.com/files/281388821/H_KEPENIA_KOYKLA.mp3
του Oliver Goldsmith ( « She Stoops to Conquer » )
Ο νεαρός Μάρλοου πηγαίνει στο σπίτι του υποψήφιου πεθερού του βέβαιος ότι πηγαίνει σε πανδοχείο. Και φυσικά συμπεριφέρεται προς τους ενοίκους σαν να επρόκειτο για πραγματικούς ταβερνιάρηδες. Ακολουθεί και δεύτερη παρεξήγηση : Η υποψήφια νύφη μαθαίνοντας ότι ο Μάρλοου που από την πρώτη στιγμή τον συμπάθησε, κατέχεται από κάποιο κόμπλεξ απέναντι στις δεσποινίδες της τάξεως της ενώ αντίθετα είναι πολύ ζωηρός προς τα κορίτσια του λαού, μεταμφιέζεται σε υπηρέτρια για να μπορέσει να αποσπάσει τον έρωτα του.
http://rapidshare.com/files/279906542/TA_LATHI_MIAS_NYXTAS.mp3
«ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΡΕΝ»
γράφτηκε το 1893 και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Σω. Αφορά τη σχέση ανάμεσα στην κα Γουόρρεν και την κόρη της, Βίβη.
Η Βίβη, μια νέα γυναίκα απόφοιτη και αριστούχος του Πανεπιστημίου του Cambridge, ανακαλύπτει ότι η περιουσία της μητέρας της προέρχεται από το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Αρχικά οι δύο γυναίκες συμφιλιώνονται, αφού η κα Γουόρρεν εξιστορεί τις συνθήκες ανέχειας, οι οποίες την οδήγησαν στην πορνεία. Η σύγκρουση όμως, είναι αναπόφευκτη, όταν αποκαλύπτεται ότι επιχείρηση παραμένει ακόμα σε λειτουργία μια και είναι πολύ επικερδής
Ο Σω θέτει σε αυτό του το έργο μεγάλα ζητήματα: τα κοινωνικά ήθη των καιρών, τη θέση της γυναίκας της μέσης τάξης και την εκμετάλλευση της σ’ ένα κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες. Το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση. Τη διαφθορά του χρήματος σε κάθε κοινωνική μορφή. Την αμφισβήτηση σ’ ένα σύστημα αξιών που εκπορεύεται και καταλήγει πάντα στο χρήμα. Την αμφισβήτηση σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παραπλανά τους νέους ανθρώπους και δεν τους διδάσκει την αληθινή και σκληρή Αλήθεια.
Ο Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω μιλάει προφητικά για όλα. Σε ένα κόσμο, που η λέξη «ηθική» ακούγεται παράξενη, σε μια εποχή αναβρασμού, που οι νέοι άνθρωποι αμφισβητούν το σύστημα αξιών που τους κληρονομείται, κάνουν το έργο αυτό αν και έχουν περάσει εκατό χρόνια από τότε που γράφτηκε, αξεπέραστα σημερινό, με αλήθειες που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να σοκάρουν.
http://rapidshare.com/files/281006619/TO_EPAGGELMA_THS_KYRIAS_WOREN.mp3
Αγάπη μου ΟΥΑ ΟΥΑ
Ο Πάνος Βένετης είναι ένας συγγραφέας που τα οικονομικά του δεν είναι καθόλου καλά τον τελευταίο καιρό. Η γυναίκα του Εύα γκρινιάζει συνεχώς γι' αυτή την κατάσταση, όμως η ίδια δεν έχει σκοπό να αλλάξει συνήθειες και να περιορίσει τις ανέσεις της. Έτσι όταν φεύγει η υπηρέτριά τους αμέσως θα ζητήσει απ' το πρακτορείο μια νέα για να την αντικαταστήσει. Η καινούρια υπηρέτρια είναι από την Αφρική και ονομάζεται Αγάπη μου ΟΥΑ ΟΥΑ
http://rapidshare.com/files/281018720/AGAPI_MOY_OYA_OYA.mp3
Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα Λουίτζι Πιραντέλο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα (ιταλικός τίτλος: Sei personaggi in cerca d'autore) είναι το διασημότερο θεατρικό έργο του Ιταλού συγγραφέα Λουίτζι Πιραντέλλο. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1921 και πήρε την οριστική του μορφή το 1925.
Πρεμιέρα
Το έργο πρωτοανέβηκε στη σκηνή το 1921 από την Compagnia Di Dario Niccomedi στο θέατρο Valle της Ρώμης με ανάμεικτη υποδοχή. Το κοινό χωρίστηκε σε υποστηρικτές και αντιπάλους του έργου, με τους δεύτερους να φωνάζουν: "Ασυλο, άσυλο!" Ο συγγραφέας, που ήταν παρών στην παράσταση με την κόρη του Λιέτα, αναγκάστηκε σχεδόν κυριολεκτικά να φυγαδευτεί από το θέατρο μέσω μιας βοηθητικής εξόδου προκειμένου να αποφύγει το πλήθος των πολεμίων. Το ίδιο δράμα, εντούτοις, σημείωσε μεγάλη επιτυχία όταν παρουσιάστηκε στο Μιλάνο.
Πλοκή
Στο Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, οι θεατές παρακολουθούν τις πρόβες ενός θιάσου όταν ξαφνικά εισβάλλουν στο θέατρο έξι χαρακτήρες οι οποίοι ζητούν από τον σκηνοθέτη να αναλάβει να γράψει την ιστορία τους και να την ανεβάσει. Οι χαρακτήρες ζητούν επίμονα να τους δοθεί ζωή, να τους επιτραπεί να αφηγηθούν την ιστορία τους. Για το σκοπό αυτό ο καθένας τους παρουσιάζει την ιστορία, ειδωμένη όμως από τη δική του οπτική γωνία. Ο Πιραντέλο περιγράφει πως συνέλαβε την ιδέα του έργου στην εισαγωγή της έντυπης έκδοσής του: μια άκαρπη προσπάθεια για ένα έργο που σταμάτησε να γράφει όταν συνειδητοποίησε ότι "έχω στενοχωρήσει ήδη τους αναγνώστες μου με εκατοντάδες και εκατοντάδες ιστορίες. Γιατί να τους στενοχωρήσω τώρα με τη διήγηση των θλιβερών εμπλοκών αυτών των έξι δυστυχισμένων;" Οι χαρακτήρες, εντούτοις, ήδη υπάρχοντες στο μυαλό του ήταν "πλάσματα του πνεύματός μου, αυτά οι έξι ζούσαν ήδη μια ζωή που ήταν δική τους κι όχι δική μου πια, μια ζωή που δεν ήταν στη δύναμή μου να τους αρνηθώ πλέον."
Χαρακτήρες
Ο Πατέρας - Είναι παντρεμένος αρχικά με Τη Μητέρα και επιμένει να στείλουν το γιο μακριά για να ζήσει στη εξοχή. Ύστερα, είπε Στη Μητέρα να παντρευτεί ένα άλλο άτομο που αισθάνθηκε ότι αγάπησε περισσότερο. Αργότερα, δημιουργεί σχεδόν σχέση με την προγονή του (Την Κόρη) έως ότου παρεμβαίνει Η Μητέρα. Όταν μαθαίνει ότι ο δεύτερος σύζυγος Της Μητέρας πέθανε, φέρνει αυτή, Το Γιο, Την Κόρη, Το Κορίτσι, και Το Αγόρι πίσω για να ζήσουν μαζί του.
Η Μητέρα - Αρχικά παντρεμένη με Τον Πατέρα, ερωτεύεται έναν από τους υπαλλήλους του και φεύγει με αυτόν με εντολή Του Πατέρα. Έχει τρία παιδιά, Το αγόρι, Το Κορίτσι, και Την Κόρη με το δεύτερο σύζυγο και έχει Το Γιο με Τον Πατέρα.
Ο Γιος - Ο γιος Του Πατέρα και Της Μητέρας. Για να τον κάνει πιο δυνατό, Ο Πατέρας τον στέλνει μακριά στην εξοχή για να ζήσει με μια παραμάνα όταν είναι μωρό. Επομένως, μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει τους γονείς του και τους αντιπαθεί. Αντιπαθεί επίσης την θετή οικογένειά του, μην θεωρώντας τους μέρος της οικογένειας.
Η Κόρη - η εύψυχη κόρη Της Μητέρας και του δεύτερου συζύγου της. Απασχολείται από την Μαντάμ Πάτσε και ύστερα από "δύο μήνες ορφανή", δημιουργεί σχεδόν ένα δεσμό με Τον Πατέρα. Αναφέρεται ότι το σκάει από το σπίτι αργότερα στην ιστορία. Σύμφωνα με την ίδια, πήγαινε στο συγγραφέα της ιστορίας συνεχώς, προσπαθώντας να τον κάνει να τελειώσει την ιστορία.
Το Αγόρι - το μεσαίο παιδί και μόνος γιος Της Μητέρας από το δεύτερο σύζυγό της. Αντιπαθείται από Την Κόρη, η οποία νομίζει ότι είναι ηλίθιος. Δεν μιλά ποτέ κατά τη διάρκεια του έργου. Στο τέλος του παιχνιδιού, αυτοκτονεί πυροβολώντας το κεφάλι του με ένα περίστροφο.
Το Κορίτσι- η νεώτερη κόρη Της Μητέρας και του δεύτερου συζύγου της. Είναι η συμπάθεια Της Κότης. Αναφέρεται μια φορά ότι ονομάζεται Ροζέτα. Δεν μιλά ποτέ κατά τη διάρκεια του έργου. Στο τέλος του έργου, πνίγεται σε μια λιμνούλα μέσα στην οποία έπαιζε, αν και Ο Γιος προσπαθεί να την τραβήξει έξω.
Η Μαντάμ Πάτσε - εργοδότρια της μητέρας και (πιό πρόσφατα) Της Κόρης. Διευθύνει ένα κατάστημα - οίκο ανοχής. Εμφανίζεται μόνο για ένα μικρό διάστημα στο έργο, όταν Η Κόρη και Ο Πατέρας εκτελούν μαζί τη σκηνή τους στο κατάστημα. Μιλά με ένα ιταλο-αμερικανικό ύφος.
http://rapidshare.com/files/281400476/6_PROSOPA_ZHTOYN_SYGRAFEA.mp3
«Κερένια κούκλα»Διάβασα την «Κερένια κούκλα»
το καλοκαίρι του 2006, κυρίως από περιέργεια για τη συγγραφική δεινότητα του Χρηστομάνου αλλά και γιατί αμυδρά θυμόμουν εικόνες απ’ την τηλεοπτική της μεταφορά, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υποθέτω, στην ασπρόμαυρη δημόσια τηλεόραση. (ΕΡΤ ή ΥΕΝΕΔ, θα σας γελάσω).Θυμάμαι την ηθοποιό που ενσάρκωνε την άρρωστη Βιργινία, ήταν η Νόνη Ιωαννίδου όπως θα μάθαινα εκ των υστέρων. Αν και δεν πολυκαταλάβαινα τότε τι πραγματευόταν ακριβώς το σήριαλ, το χάζευα γιατί με μάγευε η φωνή της. Κι έτσι, επί σειρά ετών είχα πέσει στην πλάνη ότι η «Κερένια Κούκλα» ήταν η Βιργινία, δηλαδή η ηρωίδα που ενσάρκωνε η Νόνη Ιωαννίδου. Δεν ήταν όμως. Αν και θα μπορούσε να είναι. Αλλά αυτό το καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο...
Ο Χρηστομάνος υπήρξε εστέτ και συμβολιστής, χαρακτηριστικά που διακρίνονται εύκολα αν διαβάσει κανείς κάτι δικό του. Και βέβαια η συγγραφική του δραστηριότητα δεν περιορίζεται στην «Κερένια κούκλα», αλλά αυτή μας ενδιαφέρει επί του παρόντος.
«Η Κερένια κούκλα» είναι γεμάτη συμβολισμούς, αλλά κυριαρχεί ένας βασικός που τον μαρτυράει κι ο ίδιος ο τίτλος της. Είναι το μωρό που γεννιέται ασθενικό και μοιάζει με τη Βιργινία, είναι και η Βιργινία που καθηλώθηκε σ’ ένα κρεββάτι παρατηρώντας την ομορφιά και τα νειάτα της να λειώνουν απ’ την αρρώστεια .
Η Κερένια Κούκλα γράφτηκε το 1908 και δημοσιεύτηκε αρχικά σε συνέχειες στην εφημερίδα «Πατρίς». Εκδόθηκε απ’ τον οίκο Φέξη το 1911, χρονιά θανάτου του συγγραφέα της- ούτε ο ίδιος ο Χρηστομάνος δεν θα μπορούσε να προβλέψει αυτόν τον συμβολισμό/ σύμπτωση... με πλήρη τίτλο: «Η Κερένια κούκλα. Αθηναϊκό μυθιστόρημα».
Έγινε θεατρικό έργο από τον Παντελή Χόρν (στις 14 και 15 Ιουλίου 1915 από τον θίασο της Κυβέλης σε σκηνοθεσία Θωμά Οικονόμου- δυστυχώς δεν διασώθηκε το κείμενο του Χορν), ταινία από τον Μιχ. Γλητσό (η πρώτη μεταφορά ελληνικού λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Βιργινία Διαμάντη, το 1916), έγινε ξανά ταινία απ’ τον Μαυρίκιο Νόβακ το 1958, αργότερα σειρά στην ελληνική τηλεόραση και το 1996, παρουσιάστηκε στο θέατρο από τη θεατρική εταιρεία «Αιωρία» σε διασκευή και σκηνοθεσία Κατερίνας Σαρροπούλου.
Η «Κερένια κούκλα» δεν άφησε αδιάφορο ούτε το θέατρο του 21ου αιώνα. 100 σχεδόν χρόνια μετά τη συγγραφή της, ενέπνευσε τον Άκη Δήμου να γράψει το «Αίμα που μαράθηκε» και που μου έδωσε την αφορμή να ασχοληθώ με τα σχετικά ποστ. Περισσότερα για το θεατρικό εδώ.
Το θέμα που πραγματεύεται είναι φαινομενικά απλό:
Ο Νίκος και η Βιργινία ζουν στις αρχές του 20ου αιώνα στην Αθήνα σ’ ένα σπιτάκι κάτω απ’ τον λόφο του Φιλοπάππου. Κάποια στιγμή μπαίνει ανάμεσα τους μια νέα κοπέλα, η Λιόλια που ήρθε στο σπίτι για να βοηθάει την άρρωστη σύζυγο. Η υγεία και τα νειάτα της Λιόλιας θα κερδίσουν τα αισθήματα του Νίκου ενώ η άρρωστη σύζυγος βασανισμένη από τις υποψίες, μαραζώνει κυριολεκτικά πάνω στο νυφικό της κρεββάτι. Ο Νίκος και η Λιόλια παντρεύονται και αποκτούν ένα παιδί, την «κερένια κούκλα». Σύντομα όμως η Μοίρα θα τους χτυπήσει την πόρτα ζητώντας το μερίδιο της…
Η «Κερένια Κούκλα» θεωρήθηκε ως ένα από τα πρώτα δείγματα του συμβολισμού στη νέα ελληνική λογοτεχνία. Ο Χρηστομάνος καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα τολμηρό κείμενο, να ηθογραφήσει με ενάργεια τους χαρακτήρες του και να μας περιγράψει με ρεαλισμό τη σκληρή ζωή εκείνης της εποχής. Ο ρεαλισμός της αφήγησης συνδυάζεται με τον λυρισμό των περιγραφών και η απλή γλώσσα του κειμένου ελκύει περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Ανάμεσα στους λογοτέχνες και κριτικούς της εποχής της πρώτης έκδοσης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, είχε ήδη εντοπίσει τις αρετές αλλά και κάποια αδύνατα σημεία του. Τον ίδιο τον Χρηστομάνο άλλωστε, περιέβαλλε ένας μύθος, ο οποίος, όπως φαίνεται, δεν άφησε το μυθιστόρημά του να ξεχαστεί και συνέχισε να επανεκδίδεται, στα μετέπειτα χρόνια αρκετά συστηματικά.
Ο κριτικός Βάσος Βαρίκας, το 1970, κάνει λόγο για «σελίδες αξιανάγνωστες, ακόμη και σήμερα, από τις καλύτερες της πεζογραφίας μας».
http://rapidshare.com/files/281388821/H_KEPENIA_KOYKLA.mp3
Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009
Μεταφορά έργων από τα σχόλια
Το πρώτο χάδι (You Τouched Μe),
Τένεσι Ουίλιαμς γραμμένο με τον Ντόναλντ Ουίνταμ
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Νίκος Κούρκουλος, Βάσω Μεταξά, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Φραντζέσκα Αλεξάνδρου, Κώστας Ρηγόπουλος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Τότης Ντανιέλος
http://rapidshare.com/files/279859397/TO_PROTO_XADI.mp3
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια
Ο Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.
Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.
Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!
Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου
Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".
Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."
http://rapidshare.com/files/283537742/FALAKRH_TRAGOYDISTRIA.mp3
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ
Το έργο εκτυλίσσεται στην Ισπανία γύρω στα 1930-40. Η Μάρθα, μια νεαρή, απογοητευμένη, πριν προλάβει να θέσει τέρμα στη ζωή της παίρνει ένα παράξενο αλλά φιλικό μήνυμα που την οδηγεί σ' ένα μυστηριώδες γραφείο. Εκεί συναντά το γέρο Μπαλμπόα που πήρε κι αυτός παρόμοιο μήνυμα βοήθειας στην προσπάθεια του να βοηθήσει τη σύζυγο του που ζει με την προσμονή του αγαπημένου της εγγονού. 0 γέρο Μπαλμπόα είχε κρύψει από τη σύζυγο του ότι ο παραστρατημένος εγγονός τους που ο ίδιος έδιωξε μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια, ήταν τώρα ένας κακοποιός στον Καναδά. 0 Μπαλμπόα φρόντισε γράφοντας ο ίδιος επιστολές που έφταναν στα χέρια της γιαγιάς να την κάνει να πιστέψει πως ο εγγονός τους έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας και μάλιστα πρόσφατα παντρεύτηκε. Ξαφνικά, όμως παίρνουν ένα τηλεγράφημα από τον πραγματικό εγγονό που τους πληροφορεί πως έρχεται. Η γιαγιά γίνεται άλλος άνθρωπος και πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί επιτέλους θα γνωρίσει τον επιτυχημένο εγγονό της. Ο παππούς, όμως, που γνωρίζει την πραγματικότητα, αναζητά εναγωνίως βοήθεια για να αντιμετωπίσει την κατάσταση
http://rapidshare.com/files/283629841/TA_DENTRA_PETHENOYN_ORTHIA.mp3
ΕΓΩ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ
Ο Κλαύδιος, συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Με την οξύνεια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας.
John Mortimer
Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς
Ο Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα^συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς το 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη όπου δίδαξε ποίηση. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985. Με ωριμότητα υπερβολικά πρώιμη, σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με ποιήματά του, Πάνω από την πυροστιά, το 1916. Όλη η ποιητική παραγωγή του πάνω από 40 τόμοι, και κυρίως των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθορίζεται απόέντονη αντιπολεμική πεποίθηση, από εντελώς προσωπική μελαγχολική αίσθηση ζωής, από ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Η ίδια ατμόσφαιρα και στάση ζωής αποτελούν τον πυρήνα και του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματός του Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, ενός από τα πιο συγκινητικά λογοτεχνήματα του μεσοπολέμου. Δημοσιεύτηκε το 1929 και κυκλοφόρησε πάλι το 1957 ξαναδουλεμένο με μεγαλύτερη οξύτητα στον αντιπολεμικό χαρακτήρα του. Η μεγάλη δημοτικότητα του Ρόμπερτ Γκρέιβς όμως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό οφείλεται κυρίως στα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπου συνταιριάζονται αρμονικά ιστορική πιστότητα, πλούσια αφηγηματική δεξιοτεχνία και λεπτό χιούμορ. Κορυφαία έργα του είναι: Εγώ, ο Κλαύδιος (1934), Κλαύδιος ο θεός (1934) και Βελισάριος (1938). Ασφαλώς στο τεράστιο σε έκταση έργο του Γκρέιβς –περισσότεροι από 140 τόμοι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση τα δοκίμια και τα κριτικά βιβλία του για την ποίηση από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το 1948, ύστερα από ατέλειωτες εκδοτικές περιπέτειες, εκδόθηκε από τον Τ. Σ. Έλιοτ Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Πρόκειται για ιδιόρρυθμο βιβλίο που ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το έργο ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο με την πρωτοτυπία των απόψεών του και, μαζί με άλλα, όπως Ποια ήταν η τροφή των Κενταύρων (1958), Το αποκαταστημένο ναζαρηνό ευαγγέλιο (1960), αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο των μεγάλων του έργων Οι ελληνικοί μύθοι και Οι εβραϊκοί μύθοι (1963).
http://rapidshare.com/files/283643923/EGO_O_KLAYDIOS.mp3
Τένεσι Ουίλιαμς γραμμένο με τον Ντόναλντ Ουίνταμ
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Νίκος Κούρκουλος, Βάσω Μεταξά, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Φραντζέσκα Αλεξάνδρου, Κώστας Ρηγόπουλος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Τότης Ντανιέλος
http://rapidshare.com/files/279859397/TO_PROTO_XADI.mp3
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια
Ο Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.
Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.
Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!
Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου
Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".
Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."
http://rapidshare.com/files/283537742/FALAKRH_TRAGOYDISTRIA.mp3
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ
Το έργο εκτυλίσσεται στην Ισπανία γύρω στα 1930-40. Η Μάρθα, μια νεαρή, απογοητευμένη, πριν προλάβει να θέσει τέρμα στη ζωή της παίρνει ένα παράξενο αλλά φιλικό μήνυμα που την οδηγεί σ' ένα μυστηριώδες γραφείο. Εκεί συναντά το γέρο Μπαλμπόα που πήρε κι αυτός παρόμοιο μήνυμα βοήθειας στην προσπάθεια του να βοηθήσει τη σύζυγο του που ζει με την προσμονή του αγαπημένου της εγγονού. 0 γέρο Μπαλμπόα είχε κρύψει από τη σύζυγο του ότι ο παραστρατημένος εγγονός τους που ο ίδιος έδιωξε μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια, ήταν τώρα ένας κακοποιός στον Καναδά. 0 Μπαλμπόα φρόντισε γράφοντας ο ίδιος επιστολές που έφταναν στα χέρια της γιαγιάς να την κάνει να πιστέψει πως ο εγγονός τους έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας και μάλιστα πρόσφατα παντρεύτηκε. Ξαφνικά, όμως παίρνουν ένα τηλεγράφημα από τον πραγματικό εγγονό που τους πληροφορεί πως έρχεται. Η γιαγιά γίνεται άλλος άνθρωπος και πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί επιτέλους θα γνωρίσει τον επιτυχημένο εγγονό της. Ο παππούς, όμως, που γνωρίζει την πραγματικότητα, αναζητά εναγωνίως βοήθεια για να αντιμετωπίσει την κατάσταση
http://rapidshare.com/files/283629841/TA_DENTRA_PETHENOYN_ORTHIA.mp3
ΕΓΩ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ
Ο Κλαύδιος, συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Με την οξύνεια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας.
John Mortimer
Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς
Ο Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα^συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς το 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη όπου δίδαξε ποίηση. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985. Με ωριμότητα υπερβολικά πρώιμη, σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με ποιήματά του, Πάνω από την πυροστιά, το 1916. Όλη η ποιητική παραγωγή του πάνω από 40 τόμοι, και κυρίως των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθορίζεται απόέντονη αντιπολεμική πεποίθηση, από εντελώς προσωπική μελαγχολική αίσθηση ζωής, από ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Η ίδια ατμόσφαιρα και στάση ζωής αποτελούν τον πυρήνα και του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματός του Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, ενός από τα πιο συγκινητικά λογοτεχνήματα του μεσοπολέμου. Δημοσιεύτηκε το 1929 και κυκλοφόρησε πάλι το 1957 ξαναδουλεμένο με μεγαλύτερη οξύτητα στον αντιπολεμικό χαρακτήρα του. Η μεγάλη δημοτικότητα του Ρόμπερτ Γκρέιβς όμως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό οφείλεται κυρίως στα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπου συνταιριάζονται αρμονικά ιστορική πιστότητα, πλούσια αφηγηματική δεξιοτεχνία και λεπτό χιούμορ. Κορυφαία έργα του είναι: Εγώ, ο Κλαύδιος (1934), Κλαύδιος ο θεός (1934) και Βελισάριος (1938). Ασφαλώς στο τεράστιο σε έκταση έργο του Γκρέιβς –περισσότεροι από 140 τόμοι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση τα δοκίμια και τα κριτικά βιβλία του για την ποίηση από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το 1948, ύστερα από ατέλειωτες εκδοτικές περιπέτειες, εκδόθηκε από τον Τ. Σ. Έλιοτ Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Πρόκειται για ιδιόρρυθμο βιβλίο που ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το έργο ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο με την πρωτοτυπία των απόψεών του και, μαζί με άλλα, όπως Ποια ήταν η τροφή των Κενταύρων (1958), Το αποκαταστημένο ναζαρηνό ευαγγέλιο (1960), αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο των μεγάλων του έργων Οι ελληνικοί μύθοι και Οι εβραϊκοί μύθοι (1963).
http://rapidshare.com/files/283643923/EGO_O_KLAYDIOS.mp3
Το πρώτο χάδι (You Τouched Μe),
Τένεσι Ουίλιαμς γραμμένο με τον Ντόναλντ Ουίνταμ
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Νίκος Κούρκουλος, Βάσω Μεταξά, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Φραντζέσκα Αλεξάνδρου, Κώστας Ρηγόπουλος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Τότης Ντανιέλος
http://rapidshare.com/files/279859397/TO_PROTO_XADI.mp3
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια
Ο Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.
Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.
Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!
Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου
Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".
Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."
http://rapidshare.com/files/283537742/FALAKRH_TRAGOYDISTRIA.mp3
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ
Το έργο εκτυλίσσεται στην Ισπανία γύρω στα 1930-40. Η Μάρθα, μια νεαρή, απογοητευμένη, πριν προλάβει να θέσει τέρμα στη ζωή της παίρνει ένα παράξενο αλλά φιλικό μήνυμα που την οδηγεί σ' ένα μυστηριώδες γραφείο. Εκεί συναντά το γέρο Μπαλμπόα που πήρε κι αυτός παρόμοιο μήνυμα βοήθειας στην προσπάθεια του να βοηθήσει τη σύζυγο του που ζει με την προσμονή του αγαπημένου της εγγονού. 0 γέρο Μπαλμπόα είχε κρύψει από τη σύζυγο του ότι ο παραστρατημένος εγγονός τους που ο ίδιος έδιωξε μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια, ήταν τώρα ένας κακοποιός στον Καναδά. 0 Μπαλμπόα φρόντισε γράφοντας ο ίδιος επιστολές που έφταναν στα χέρια της γιαγιάς να την κάνει να πιστέψει πως ο εγγονός τους έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας και μάλιστα πρόσφατα παντρεύτηκε. Ξαφνικά, όμως παίρνουν ένα τηλεγράφημα από τον πραγματικό εγγονό που τους πληροφορεί πως έρχεται. Η γιαγιά γίνεται άλλος άνθρωπος και πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί επιτέλους θα γνωρίσει τον επιτυχημένο εγγονό της. Ο παππούς, όμως, που γνωρίζει την πραγματικότητα, αναζητά εναγωνίως βοήθεια για να αντιμετωπίσει την κατάσταση
http://rapidshare.com/files/283629841/TA_DENTRA_PETHENOYN_ORTHIA.mp3
ΕΓΩ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ
Ο Κλαύδιος, συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Με την οξύνεια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας.
John Mortimer
Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς
Ο Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα^συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς το 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη όπου δίδαξε ποίηση. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985. Με ωριμότητα υπερβολικά πρώιμη, σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με ποιήματά του, Πάνω από την πυροστιά, το 1916. Όλη η ποιητική παραγωγή του πάνω από 40 τόμοι, και κυρίως των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθορίζεται απόέντονη αντιπολεμική πεποίθηση, από εντελώς προσωπική μελαγχολική αίσθηση ζωής, από ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Η ίδια ατμόσφαιρα και στάση ζωής αποτελούν τον πυρήνα και του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματός του Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, ενός από τα πιο συγκινητικά λογοτεχνήματα του μεσοπολέμου. Δημοσιεύτηκε το 1929 και κυκλοφόρησε πάλι το 1957 ξαναδουλεμένο με μεγαλύτερη οξύτητα στον αντιπολεμικό χαρακτήρα του. Η μεγάλη δημοτικότητα του Ρόμπερτ Γκρέιβς όμως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό οφείλεται κυρίως στα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπου συνταιριάζονται αρμονικά ιστορική πιστότητα, πλούσια αφηγηματική δεξιοτεχνία και λεπτό χιούμορ. Κορυφαία έργα του είναι: Εγώ, ο Κλαύδιος (1934), Κλαύδιος ο θεός (1934) και Βελισάριος (1938). Ασφαλώς στο τεράστιο σε έκταση έργο του Γκρέιβς –περισσότεροι από 140 τόμοι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση τα δοκίμια και τα κριτικά βιβλία του για την ποίηση από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το 1948, ύστερα από ατέλειωτες εκδοτικές περιπέτειες, εκδόθηκε από τον Τ. Σ. Έλιοτ Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Πρόκειται για ιδιόρρυθμο βιβλίο που ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το έργο ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο με την πρωτοτυπία των απόψεών του και, μαζί με άλλα, όπως Ποια ήταν η τροφή των Κενταύρων (1958), Το αποκαταστημένο ναζαρηνό ευαγγέλιο (1960), αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο των μεγάλων του έργων Οι ελληνικοί μύθοι και Οι εβραϊκοί μύθοι (1963).
http://rapidshare.com/files/283643923/EGO_O_KLAYDIOS.mp3
Τένεσι Ουίλιαμς γραμμένο με τον Ντόναλντ Ουίνταμ
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Νίκος Κούρκουλος, Βάσω Μεταξά, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Φραντζέσκα Αλεξάνδρου, Κώστας Ρηγόπουλος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Τότης Ντανιέλος
http://rapidshare.com/files/279859397/TO_PROTO_XADI.mp3
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια
Ο Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.
Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.
Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!
Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου
Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".
Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."
http://rapidshare.com/files/283537742/FALAKRH_TRAGOYDISTRIA.mp3
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ
Το έργο εκτυλίσσεται στην Ισπανία γύρω στα 1930-40. Η Μάρθα, μια νεαρή, απογοητευμένη, πριν προλάβει να θέσει τέρμα στη ζωή της παίρνει ένα παράξενο αλλά φιλικό μήνυμα που την οδηγεί σ' ένα μυστηριώδες γραφείο. Εκεί συναντά το γέρο Μπαλμπόα που πήρε κι αυτός παρόμοιο μήνυμα βοήθειας στην προσπάθεια του να βοηθήσει τη σύζυγο του που ζει με την προσμονή του αγαπημένου της εγγονού. 0 γέρο Μπαλμπόα είχε κρύψει από τη σύζυγο του ότι ο παραστρατημένος εγγονός τους που ο ίδιος έδιωξε μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια, ήταν τώρα ένας κακοποιός στον Καναδά. 0 Μπαλμπόα φρόντισε γράφοντας ο ίδιος επιστολές που έφταναν στα χέρια της γιαγιάς να την κάνει να πιστέψει πως ο εγγονός τους έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας και μάλιστα πρόσφατα παντρεύτηκε. Ξαφνικά, όμως παίρνουν ένα τηλεγράφημα από τον πραγματικό εγγονό που τους πληροφορεί πως έρχεται. Η γιαγιά γίνεται άλλος άνθρωπος και πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί επιτέλους θα γνωρίσει τον επιτυχημένο εγγονό της. Ο παππούς, όμως, που γνωρίζει την πραγματικότητα, αναζητά εναγωνίως βοήθεια για να αντιμετωπίσει την κατάσταση
http://rapidshare.com/files/283629841/TA_DENTRA_PETHENOYN_ORTHIA.mp3
ΕΓΩ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ
Ο Κλαύδιος, συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Με την οξύνεια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας.
John Mortimer
Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς
Ο Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα^συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς το 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη όπου δίδαξε ποίηση. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985. Με ωριμότητα υπερβολικά πρώιμη, σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με ποιήματά του, Πάνω από την πυροστιά, το 1916. Όλη η ποιητική παραγωγή του πάνω από 40 τόμοι, και κυρίως των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθορίζεται απόέντονη αντιπολεμική πεποίθηση, από εντελώς προσωπική μελαγχολική αίσθηση ζωής, από ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Η ίδια ατμόσφαιρα και στάση ζωής αποτελούν τον πυρήνα και του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματός του Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, ενός από τα πιο συγκινητικά λογοτεχνήματα του μεσοπολέμου. Δημοσιεύτηκε το 1929 και κυκλοφόρησε πάλι το 1957 ξαναδουλεμένο με μεγαλύτερη οξύτητα στον αντιπολεμικό χαρακτήρα του. Η μεγάλη δημοτικότητα του Ρόμπερτ Γκρέιβς όμως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό οφείλεται κυρίως στα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπου συνταιριάζονται αρμονικά ιστορική πιστότητα, πλούσια αφηγηματική δεξιοτεχνία και λεπτό χιούμορ. Κορυφαία έργα του είναι: Εγώ, ο Κλαύδιος (1934), Κλαύδιος ο θεός (1934) και Βελισάριος (1938). Ασφαλώς στο τεράστιο σε έκταση έργο του Γκρέιβς –περισσότεροι από 140 τόμοι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση τα δοκίμια και τα κριτικά βιβλία του για την ποίηση από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το 1948, ύστερα από ατέλειωτες εκδοτικές περιπέτειες, εκδόθηκε από τον Τ. Σ. Έλιοτ Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Πρόκειται για ιδιόρρυθμο βιβλίο που ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το έργο ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο με την πρωτοτυπία των απόψεών του και, μαζί με άλλα, όπως Ποια ήταν η τροφή των Κενταύρων (1958), Το αποκαταστημένο ναζαρηνό ευαγγέλιο (1960), αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο των μεγάλων του έργων Οι ελληνικοί μύθοι και Οι εβραϊκοί μύθοι (1963).
http://rapidshare.com/files/283643923/EGO_O_KLAYDIOS.mp3
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Καλοκαίρι και καταχνιά
Το θέατρο της Τετάρτης 1967
Βέρα Ζαβιτσιάνου Γιάννης Φέρτης
Το έργο διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη στον αμερικανικό Νότο, με κύρια πρόσωπα την Άλμα και τον Τζων. Η Άλμα, κόρη συντηρητικού πάστορα και μιας ανώριμης μητέρας, επωμίζεται ενωρίς πολλές ευθύνες καταλήγοντας στα 25 της χρόνια να είναι εξαιρετικά σοβαρή και «αξιοπρεπής». Παραμένει όμως μια θερμή γυναίκα που δεν βρίσκει διέξοδο στις ανάγκες της ψυχής και του κορμιού της.
Ο Τζων, γιος ευυπόληπτου γιατρού και γιατρός ο ίδιος, ζει στην απέναντι όχθη-παραδομένος στις αισθησιακές απολαύσεις. Η Άλμα είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του-οι δύο νέοι έχουν μεγαλώσει σε γειτονικά σπίτια-και ο Τζων τρέφει για αυτήν κρυφό θαυμασμό. Οι διαφορετικοί τρόποι ζωής τους δεν θα τους επιτρέψουν να συνδεθούν. Μια σειρά δραματικά γεγονότα όμως θα οδηγήσουν τα πράγματα σε δρόμους που πότε πριν δεν θα είχαν φανταστεί.
http://rapidshare.com/files/281377320/KALOKAIRI_KAI_KATAXIA.mp3
Βέρα Ζαβιτσιάνου Γιάννης Φέρτης
Το έργο διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη στον αμερικανικό Νότο, με κύρια πρόσωπα την Άλμα και τον Τζων. Η Άλμα, κόρη συντηρητικού πάστορα και μιας ανώριμης μητέρας, επωμίζεται ενωρίς πολλές ευθύνες καταλήγοντας στα 25 της χρόνια να είναι εξαιρετικά σοβαρή και «αξιοπρεπής». Παραμένει όμως μια θερμή γυναίκα που δεν βρίσκει διέξοδο στις ανάγκες της ψυχής και του κορμιού της.
Ο Τζων, γιος ευυπόληπτου γιατρού και γιατρός ο ίδιος, ζει στην απέναντι όχθη-παραδομένος στις αισθησιακές απολαύσεις. Η Άλμα είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του-οι δύο νέοι έχουν μεγαλώσει σε γειτονικά σπίτια-και ο Τζων τρέφει για αυτήν κρυφό θαυμασμό. Οι διαφορετικοί τρόποι ζωής τους δεν θα τους επιτρέψουν να συνδεθούν. Μια σειρά δραματικά γεγονότα όμως θα οδηγήσουν τα πράγματα σε δρόμους που πότε πριν δεν θα είχαν φανταστεί.
http://rapidshare.com/files/281377320/KALOKAIRI_KAI_KATAXIA.mp3
Κυβέλη - Η ηθοποιός που ενέπνεε τον Ξενόπουλο
ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΑΚΤΙΝΑΣ
ΤΩΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
(τελευταία ενημέρωση 27-9-2009, 10:15)
Για ακόμη μια φορά θα ήθελα να
ευχαριστήσω κι από εδώ τον εκλεκτό Radio Theatre για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου και με έχρησε
συνεργάτη του. Το νεαρό της ηλικίας μου, σε καμιά περίπτωση δε μου επιτρέπει να
συγκριθώ με κανέναν από τους συνοδοιπόρους τούτου του blog. Το θέατρο στο ραδιόφωνο μπήκε στη
ζωή μου τυχαία (περισσότερα στοιχεία ΕΔΩ) αλλά καθόλου τυχαία δεν παρέμεινε στις
συνήθειες μου!
Το αγάπησα κι αν στα αλήθεια χαίρομαι
για κάτι είναι διότι βρήκαν κι άλλους να αγαπούν και να έχουν μια συνήθεια σαν
τη δική μου. Και δε σας κρύβω ότι αυτό με όπλισε με περισσότερο κουράγιο, να
συνεχίσω να ψάχνω κι όσο είναι εφικτό να εμπλουτίζω τη συλλογή μου! Τούτες τις μέρες
είμαι διπλά χαρούμενος δεδομένου ότι με την ανάρτηση του «Λεωφορείον ο Πόθος» είναι
σα να έκλεισε ένας κύκλος για μένα! Τούτο το έργο ήταν που πρωτάκουσα στο ραδιόφωνο
και με τούτο έργο θέλω να σφραγίσω την πρώτη νιότη μου, ένεκα ότι σε λιγοστές μέρες
(όπως εδώ και μήνες τα λογάριαζα) στρατεύομαι.
Θέλοντας να δείξω την ευγνωμοσύνη
μου προς όλους σας (για τα καλά σας λόγια) είχα αποφασίσει να σας χαρίσω ένα
θεατρικό έργο του Παύλου Νιρβάνα, τη Μαρία Πενταγιώτισσα, σε μουσική Μάνου
Χατζιδάκι, με τον πολύ αγαπημένο μου Χριστόφορο Νέζερ. Ωστόσο σκέφτηκα να ανοίξω
το κασελάκι μου και να σας χαρίσω έναν σπάνιο δίσκο, με την ΚΥΒΕΛΗ σε στιγμές
πραγματικής δόξας. Το CD περιέχει μεταξύ άλλων κι ένα απόσπασμα από «Το μυστικό της κοντέσας
Βαλέραινας» έργο που υπήρξε σταθμός στην καριέρα της μεγάλης Κυβέλης. Το ιδιαίτερο
που έχει τούτο το απόσπασμα είναι ότι πρόκειται για διαφορετική ηχογράφηση σε
σχέση με κάποια άλλη που είχε γίνει για τις ανάγκες του ραδιοφώνου. Τούτο το
τελευταίο το επιβεβαιώνω δεδομένου ότι βρίσκεται στην κατοχή μου ολόκληρη η
ηχογράφηση της παράστασης όπως αυτή μεταδόθηκε από το «θέατρο στο ραδιόφωνο».
Καλή ακρόαση σε όλους όσους κατεβάσουν
το πεσκέσι μου!
Δάφνες και πικροδάφνες
Ένα υπέροχο έργο των Δημήτρη Κεχαϊδη και Ελένης Χαβιαρά Οι ήρωες του έργου Δάφνες και πικροδάφνες είναι ο ίδιος ο νεοέλληνας. Οι ήρωες του έργου είναι σε πάρα πολλά σημεία το είδωλο μέσα από τον καθρέφτη. Είναι ένα θεατρικό παιχνίδι δομημένο, μέσα από τους υπέροχους διάλογους, σαν ένα παιχνίδι πόκας. Οι εύθραυστες φιλίες, οι εκβιασμοί και οι δολοπλοκίες των κομματαρχών μέσα σε ένα παιχνίδι εξουσίας περιγράφουν μία πραγματικότητα που είναι επίκαιρη ακόμη. Πράγματι. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα, τίποτε δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που έχεις την αίσθηση ότι το έργο γράφτηκε μόλις χθες. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1979 Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Δεγαΐτης, Βάσως Ανδρονίδης, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος http://rapidshare.com/files/281415351/DAFNES_KAI_PIKPODAFNES.mp3
Γυάλινος Κόσμος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συγγραφέας Τένεσι Ουίλιαμς
Παγκόσμια Πρεμιέρα Σικάγο, Δεκέμβριος 1944
Πανελλήνια Πρεμιέρα 1946
Ρόλοι Τομ, Τζιμ, Αμάντα, Λώρα
Ο Γυάλινος Κόσμος (αγγλικός τίτλος: The Glass Menagerie, Το Γυάλινο Θηριοτροφείο) είναι θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τένεσι Ουίλιαμς. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1944 στο θέατρο Σιβίκ (Civic) του Σικάγου το 1944 και την επόμενη χρονιά στη Νέα Υόρκη (Θέατρο Playhouse, Μάρτιος 1945), όπου κέρδισε το Βραβείο New York Drama Critics Circle Award. Αποτέλεσε τη πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Τένεσι Ουίλιαμς, που καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του αιώνα.
Στο έργο εξιστορείται μέσα από τις αναμνήσεις του Τομ η ζωή της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, που την απαρτίζουν ο γιος Τομ, η μητέρα Αμάντα και η κόρη Λώρα. Ο πατέρας τούς έχει εγκαταλείψει για χρόνια κι εκείνοι ζουν σ' ένα δικό τους "γυάλινο κόσμο". Η μητέρα έχει έμμονη ιδέα με τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στο Νότο, ωστόσο τώρα δείχνει την εικόνα της "ξεπεσμένης καλλονής", ένα μοτίβο που επανέρχεται σε πολλά έργα του συγγραφέα.
Ταυτόχρονα, ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, ωστόσο η πραγματικότητα είναι σκληρή. Για το γιο της, θεωρεί ότι είναι ένας εγωιστής ονειροπόλος, ο οποίος είναι ανεύθυνος και καταφεύγει στο αλκοόλ, στην ποίηση, στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, αντί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην οικογένεια. Ο ίδιος ονειρεύεται να φύγει και αυτός όπως ο πατέρας του. Η Λώρα είναι μια εύθραυστη παρουσία, ανάπηρη στο πόδι, φοβάται τον έξω κόσμο, προτιμώντας τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και την συλλογή παλιών δίσκων γραμμοφώνου του πατέρα της.
Κάποια στιγμή, όλη η οικογένεια στρέφει την ελπίδα της σε ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Τζιμ, έναν επισκέπτη από τον έξω κόσμο, με τον οποίο έχει ένα σύντομο φλερτ η Λώρα. Ωστόσο, τα πάντα γκρεμίζονται, καθώς εκείνος διαλύει τις αυταπάτες τους κι έτσι επανέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.
Το έργο και η προσωπική ζωή του συγγραφέα
Σε πολλά από τα έργα του, ο Τένεσι Ουίλιαμς ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής και των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του. Ο Γυάλινος Κόσμος θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα. Στην ουσία, περιγράφει την ίδια του την οικογένεια. Ο πατέρας του, μια αυστηρή πατριαρχική φιγούρα, τον θεωρούσε ουσιαστικά "απόντα" λόγω της δουλειάς του. Ο Τομ του έργου είναι ο ίδιος ο συγγραφέας (το πραγματικό μικρό όνομα του Ουίλιαμς ήταν Τόμας), η Αμάντα είναι η μητέρα του, μια αριστοκρατική γυναίκα, ωστόσο υπερπροστατευτική, αλλά κυρίως έχει επηρεαστεί από την αδερφή του, Ρόουζ. Η Ρόουζ είναι η έμπνευση για τη Λώρα, καθώς η ίδια έπασχε από σχιζοφρένεια κι είχε υποβληθεί σε λοβοτομή, με αποτέλεσμα να μείνει σχεδόν ανάπηρη για το υπόλοιπο της ζωής της.
Όπως παρατήρησε ο Πλωρίτης,
"Οι χαρακτήρες του γυάλινου κόσμου δεν σβήνουν μαζί με το έργο. Προεκτείνονται στα κατοπινά έργα του Ουίλλιαμς. Η Άλμα του 'Καλοκαίρι και καταχνιά" είναι ομογάλακτη αδελφή της Λάουρας, κι ο ξεπεσμός της Άλμας στην τελευταία σκήνή του έργου συνεχίζεται δραματικός σ'όλοκληρο το "Λεωφορείο ο Πόθος", όπου η Μπλάνς Ντυ Μπουά ξαναγυρίζει στις φαντασιώσεις της Αμάντας του "Γυάλινου κόσμου". Ουσιαστικά σε όλα τα έργα του Ουίλλιαμς υπάρχει ένας βασικός χαρακτήρας, μία βασική κατάσταση: ο άνθρωπος (η γυναίκα κυριώτατα), που ανήμπορος να πλάσει την πραγματικότητα σύμφωνα με τα όνειρά του και μή αντέχοντας τη θλιβερότητά της, γλιστράει στη φαντασία για να βρει μιαν υπνωτική λύτρωση
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί:
Νίκος Τζόγιας ως Τομ, Άννα Παΐταζή Αμάντα, Αντιγόνη Βαλάκου Λώρα, Μάκης Ρευματάς Τζιμ,
http://rapidshare.com/files/285230398/GYALINOS_KOSMOS.mp3
Συγγραφέας Τένεσι Ουίλιαμς
Παγκόσμια Πρεμιέρα Σικάγο, Δεκέμβριος 1944
Πανελλήνια Πρεμιέρα 1946
Ρόλοι Τομ, Τζιμ, Αμάντα, Λώρα
Ο Γυάλινος Κόσμος (αγγλικός τίτλος: The Glass Menagerie, Το Γυάλινο Θηριοτροφείο) είναι θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τένεσι Ουίλιαμς. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1944 στο θέατρο Σιβίκ (Civic) του Σικάγου το 1944 και την επόμενη χρονιά στη Νέα Υόρκη (Θέατρο Playhouse, Μάρτιος 1945), όπου κέρδισε το Βραβείο New York Drama Critics Circle Award. Αποτέλεσε τη πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Τένεσι Ουίλιαμς, που καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του αιώνα.
Στο έργο εξιστορείται μέσα από τις αναμνήσεις του Τομ η ζωή της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, που την απαρτίζουν ο γιος Τομ, η μητέρα Αμάντα και η κόρη Λώρα. Ο πατέρας τούς έχει εγκαταλείψει για χρόνια κι εκείνοι ζουν σ' ένα δικό τους "γυάλινο κόσμο". Η μητέρα έχει έμμονη ιδέα με τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στο Νότο, ωστόσο τώρα δείχνει την εικόνα της "ξεπεσμένης καλλονής", ένα μοτίβο που επανέρχεται σε πολλά έργα του συγγραφέα.
Ταυτόχρονα, ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, ωστόσο η πραγματικότητα είναι σκληρή. Για το γιο της, θεωρεί ότι είναι ένας εγωιστής ονειροπόλος, ο οποίος είναι ανεύθυνος και καταφεύγει στο αλκοόλ, στην ποίηση, στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, αντί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην οικογένεια. Ο ίδιος ονειρεύεται να φύγει και αυτός όπως ο πατέρας του. Η Λώρα είναι μια εύθραυστη παρουσία, ανάπηρη στο πόδι, φοβάται τον έξω κόσμο, προτιμώντας τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και την συλλογή παλιών δίσκων γραμμοφώνου του πατέρα της.
Κάποια στιγμή, όλη η οικογένεια στρέφει την ελπίδα της σε ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Τζιμ, έναν επισκέπτη από τον έξω κόσμο, με τον οποίο έχει ένα σύντομο φλερτ η Λώρα. Ωστόσο, τα πάντα γκρεμίζονται, καθώς εκείνος διαλύει τις αυταπάτες τους κι έτσι επανέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.
Το έργο και η προσωπική ζωή του συγγραφέα
Σε πολλά από τα έργα του, ο Τένεσι Ουίλιαμς ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής και των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του. Ο Γυάλινος Κόσμος θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα. Στην ουσία, περιγράφει την ίδια του την οικογένεια. Ο πατέρας του, μια αυστηρή πατριαρχική φιγούρα, τον θεωρούσε ουσιαστικά "απόντα" λόγω της δουλειάς του. Ο Τομ του έργου είναι ο ίδιος ο συγγραφέας (το πραγματικό μικρό όνομα του Ουίλιαμς ήταν Τόμας), η Αμάντα είναι η μητέρα του, μια αριστοκρατική γυναίκα, ωστόσο υπερπροστατευτική, αλλά κυρίως έχει επηρεαστεί από την αδερφή του, Ρόουζ. Η Ρόουζ είναι η έμπνευση για τη Λώρα, καθώς η ίδια έπασχε από σχιζοφρένεια κι είχε υποβληθεί σε λοβοτομή, με αποτέλεσμα να μείνει σχεδόν ανάπηρη για το υπόλοιπο της ζωής της.
Όπως παρατήρησε ο Πλωρίτης,
"Οι χαρακτήρες του γυάλινου κόσμου δεν σβήνουν μαζί με το έργο. Προεκτείνονται στα κατοπινά έργα του Ουίλλιαμς. Η Άλμα του 'Καλοκαίρι και καταχνιά" είναι ομογάλακτη αδελφή της Λάουρας, κι ο ξεπεσμός της Άλμας στην τελευταία σκήνή του έργου συνεχίζεται δραματικός σ'όλοκληρο το "Λεωφορείο ο Πόθος", όπου η Μπλάνς Ντυ Μπουά ξαναγυρίζει στις φαντασιώσεις της Αμάντας του "Γυάλινου κόσμου". Ουσιαστικά σε όλα τα έργα του Ουίλλιαμς υπάρχει ένας βασικός χαρακτήρας, μία βασική κατάσταση: ο άνθρωπος (η γυναίκα κυριώτατα), που ανήμπορος να πλάσει την πραγματικότητα σύμφωνα με τα όνειρά του και μή αντέχοντας τη θλιβερότητά της, γλιστράει στη φαντασία για να βρει μιαν υπνωτική λύτρωση
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί:
Νίκος Τζόγιας ως Τομ, Άννα Παΐταζή Αμάντα, Αντιγόνη Βαλάκου Λώρα, Μάκης Ρευματάς Τζιμ,
http://rapidshare.com/files/285230398/GYALINOS_KOSMOS.mp3
Ο ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΕΝΕΣΙ ΟΥΙΛΙΑΜΣ ΚΑΙ ΖΑΝ ΑΝΟΥΙΓ
Το 1939 ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς γράφει ένα δίπρακτο έργο με τίτλο «Η μάχη των Αγγέλων» και το 1957, με βάση το έργο αυτό και ορισμένους από τους χαρακτήρες του, γράφει τον «Ορφέα στον Άδη», που παρουσιάζεται την ίδια χρονιά σε κεντρική σκηνή της Νέας Υόρκης.
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς εμπνέεται από τον κλασικό μύθο του Ορφέα, που κατέβηκε στον Άδη να φέρει από τον κόσμο των νεκρών την αγαπημένη του Ευρυδίκη, όμως προτού βγει στο φως γύρισε να την κοιτάξει κι έτσι την έχασε για πάντα. Ο αρχαιοελληνικός αυτός μύθος, δημοφιλέστατος και στην Αναγέννηση, έγινε και θεατρικό έργο και όπερα, για να καταλήξει στις αρχές του 20ού αιώνα να γίνει ταινία από τον Κοκτώ (Ορφέας, 1926), θεατρικό έργο από τον Ανούιγ (Ευρυδίκη, 1941) και πάλι θεατρικό έργο από τον Τεννεσσή Ουίλλιαμς («Ο Ορφέας στον Άδη»).
Η ηρωίδα του έργου Πριγκηπέσα ζει στον αμερικανικό Νότο παντρεμένη με τον γηραιό Τζέημπ, που είναι ιδιοκτήτης καταστήματος γενικού εμπορίου, το οποίο διευθύνει η νεαρή γυναίκα του. Στη μικρή τους πόλη έρχεται ο νεαρός Βαλ, που η Πριγκηπέσα προσλαμβάνει ως υπάλληλο στο κατάστημα. Ο παθιασμένος έρωτας των δύο νέων έχει άσχημη κατάληξη όταν ο Βαλ-Ορφέας προσπαθεί να πάρει μαζί του την Πριγκηπέσα-Ευρυδίκη, που τη σκοτώνει ο Τζέημπ-Πλούτων κρατώντας την για πάντα στον Άδη της μικρής τους πόλης.
Το έργο πλαισιώνεται από πολλά άτομα (γείτονες, φίλοι, πελάτες του καταστήματος) που σαν χορός αρχαίου δράματος παρακολουθούν και σχολιάζουν τις πράξεις των κεντρικών ηρώων.
Μια σπάνια ηχογράφηση από το πλούσιο αρχείο της ΕΡΤ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι ακροατές του Τρίτου Προγράμματος. H Αιμιλία Κτενά προσφέρει στους ακροατές το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Ορφέας στον Αδη», το οποίο έπαιξε αποκλειστικά για το ραδιοφωνικό θέατρο το 1960. Το έργο «Ορφέας στον Αδη» ηχογραφήθηκε για την εκπομπή «Το Θέατρο της Τετάρτης» και μεταδόθηκε για πρώτη φορά στις 23 Μάρτη 1960, σε μετάφραση και διασκευή Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και μουσική επιμέλεια Αργυρώς Μεταξά.
Στο έργο παίζουν οι ηθοποιοί: Μελίνα Μερκούρη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ρίτα Μουσούρη, Σμάρω Στεφανίδου, Γιάννης Βογιατζής, Διονύσης Παγουλάτος, Δέσπω Διαμαντίδου, Παμφίλη Σαντοριναίου, Ολυμπία Παπαδούκα, Αγγέλικα Καπελαρή, Κώστας Μπάκας, Νίκος Μπιρμπίλης, Μαρία Φωκά, Βασίλης Κανάκης, Ελεάνα Απέργη και Σταύρος Παράβας.
http://rapidshare.com/files/284444561/ORFEAS_STON_ADH.mp3
nikolaskoul
Το 1972 από το θέατρο της Τετάρτης μεταδίδεται το έργο του Ζαν Ανουίγ ΕΥΡΥΔΙΚΗ, επίσης όπως το προηγούμενο στηριγμένο στον αρχαιοελληνικό μύθο, και λόγος για να ανεβούν μαζί στον ραδιοθεατρικό ουρανό. Μάλιστα όπως αναφέρεται στον άκρως κατατοπιστικό πρόλογο, που θα ακούσετε, ο Ζ.Α. κάποια στιγμή της ζωής του, για δικούς του εσωτερικούς λόγους, κάνει μια στροφή στη θεματολογία των έργων του και καταπιάνεται με τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Αυτό απέφερε καρπούς τα έργα ΑΝΤΙΓΟΝΗ - ΜΗΔΕΙΑ - ΕΥΡΥΔΙΚΗ.
Ανάμεσα στους συντελεστές της παραγωγής ακούμε ότι τη μουσική επιλογή κάνει η Ρηνιώ Παπανικόλα, μια φωνή απόλυτα ταυτισμένη με το ραδιόφωνο, μια γυναίκα που εξέπεμπε ήθος και καλλιέργεια. Η αναμονή του ακούσματος του ονόμάτός της ας εκληφθεί ως ένα ιδιότυπο μνημόσυνο. Καλή ακρόαση και ευγνώμονες στο ΤΡΙΤΟ!
http://rapidshare.com/files/284976334/EVRIDIKE.mp3
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς εμπνέεται από τον κλασικό μύθο του Ορφέα, που κατέβηκε στον Άδη να φέρει από τον κόσμο των νεκρών την αγαπημένη του Ευρυδίκη, όμως προτού βγει στο φως γύρισε να την κοιτάξει κι έτσι την έχασε για πάντα. Ο αρχαιοελληνικός αυτός μύθος, δημοφιλέστατος και στην Αναγέννηση, έγινε και θεατρικό έργο και όπερα, για να καταλήξει στις αρχές του 20ού αιώνα να γίνει ταινία από τον Κοκτώ (Ορφέας, 1926), θεατρικό έργο από τον Ανούιγ (Ευρυδίκη, 1941) και πάλι θεατρικό έργο από τον Τεννεσσή Ουίλλιαμς («Ο Ορφέας στον Άδη»).
Η ηρωίδα του έργου Πριγκηπέσα ζει στον αμερικανικό Νότο παντρεμένη με τον γηραιό Τζέημπ, που είναι ιδιοκτήτης καταστήματος γενικού εμπορίου, το οποίο διευθύνει η νεαρή γυναίκα του. Στη μικρή τους πόλη έρχεται ο νεαρός Βαλ, που η Πριγκηπέσα προσλαμβάνει ως υπάλληλο στο κατάστημα. Ο παθιασμένος έρωτας των δύο νέων έχει άσχημη κατάληξη όταν ο Βαλ-Ορφέας προσπαθεί να πάρει μαζί του την Πριγκηπέσα-Ευρυδίκη, που τη σκοτώνει ο Τζέημπ-Πλούτων κρατώντας την για πάντα στον Άδη της μικρής τους πόλης.
Το έργο πλαισιώνεται από πολλά άτομα (γείτονες, φίλοι, πελάτες του καταστήματος) που σαν χορός αρχαίου δράματος παρακολουθούν και σχολιάζουν τις πράξεις των κεντρικών ηρώων.
Μια σπάνια ηχογράφηση από το πλούσιο αρχείο της ΕΡΤ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι ακροατές του Τρίτου Προγράμματος. H Αιμιλία Κτενά προσφέρει στους ακροατές το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Ορφέας στον Αδη», το οποίο έπαιξε αποκλειστικά για το ραδιοφωνικό θέατρο το 1960. Το έργο «Ορφέας στον Αδη» ηχογραφήθηκε για την εκπομπή «Το Θέατρο της Τετάρτης» και μεταδόθηκε για πρώτη φορά στις 23 Μάρτη 1960, σε μετάφραση και διασκευή Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και μουσική επιμέλεια Αργυρώς Μεταξά.
Στο έργο παίζουν οι ηθοποιοί: Μελίνα Μερκούρη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ρίτα Μουσούρη, Σμάρω Στεφανίδου, Γιάννης Βογιατζής, Διονύσης Παγουλάτος, Δέσπω Διαμαντίδου, Παμφίλη Σαντοριναίου, Ολυμπία Παπαδούκα, Αγγέλικα Καπελαρή, Κώστας Μπάκας, Νίκος Μπιρμπίλης, Μαρία Φωκά, Βασίλης Κανάκης, Ελεάνα Απέργη και Σταύρος Παράβας.
http://rapidshare.com/files/284444561/ORFEAS_STON_ADH.mp3
nikolaskoul
Το 1972 από το θέατρο της Τετάρτης μεταδίδεται το έργο του Ζαν Ανουίγ ΕΥΡΥΔΙΚΗ, επίσης όπως το προηγούμενο στηριγμένο στον αρχαιοελληνικό μύθο, και λόγος για να ανεβούν μαζί στον ραδιοθεατρικό ουρανό. Μάλιστα όπως αναφέρεται στον άκρως κατατοπιστικό πρόλογο, που θα ακούσετε, ο Ζ.Α. κάποια στιγμή της ζωής του, για δικούς του εσωτερικούς λόγους, κάνει μια στροφή στη θεματολογία των έργων του και καταπιάνεται με τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Αυτό απέφερε καρπούς τα έργα ΑΝΤΙΓΟΝΗ - ΜΗΔΕΙΑ - ΕΥΡΥΔΙΚΗ.
Ανάμεσα στους συντελεστές της παραγωγής ακούμε ότι τη μουσική επιλογή κάνει η Ρηνιώ Παπανικόλα, μια φωνή απόλυτα ταυτισμένη με το ραδιόφωνο, μια γυναίκα που εξέπεμπε ήθος και καλλιέργεια. Η αναμονή του ακούσματος του ονόμάτός της ας εκληφθεί ως ένα ιδιότυπο μνημόσυνο. Καλή ακρόαση και ευγνώμονες στο ΤΡΙΤΟ!
http://rapidshare.com/files/284976334/EVRIDIKE.mp3
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ
«Ιβάνοφ» του Τσέχοφ
Παντρεμένος με την Άννα, που εγκατέλειψε την οικογένειά της και την πίστη της για χάρη του και που τώρα πεθαίνει από φυματίωση, ο Ιβάνωφ προσπαθεί να δραπετεύσει με οποιονδήποτε τρόπο, από την ασφυκτική ατμόσφαιρα του περιβάλλοντός του. Το όνομα Ιβάνωφ είναι ένα από τα πλέον κοινά ονόματα στην ρωσική αυτοκρατορία και ο Τσέχωφ το συνδέει με την διάψευση των ονείρων, όταν η πρώτη νεότητα τελειώνει, με το κενό, την απάθεια, την συναισθηματική αδράνεια και εν τέλει τον θάνατο. Στο πρόσωπο του Ιβάνωφ συναντάμε τον κάθε άνθρωπο που στα νιάτα του ονειρεύτηκε ένα νέο κόσμο, αλλά που η ζωή τον διέψευσε, δεν του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και το μόνο του καταφύγιο είναι η διαδρομή του προς την απόλυτη σιωπή.
http://rapidshare.com/files/283522953/IBANOF_TSEXOF_XORN.mp3
«Λεωφορείο ο πόθος»
Ο Τέννεσυ Ουίλλιαμς, ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της μεταπολεμικής Αμερικής, έγραψε το Λεωφορείο ο πόθος το 1947. Το έργο ανέβηκε την ίδια χρονιά στο Μπροντγουέι, σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν, με τους Μάρλο Μπράντο και Τζέσικα Τάντι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Νέα Ορλεάνη: στις όχθες του Μισισιπή, η λαγνεία, ο πόνος και ο έρωτας αναμειγνύονται με την υγρασία, τον καπνό και τους ρυθμούς της τζαζ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα «από θαμπές μυρωδιές μπανάνας και καφέ... και τη ζεστή ανάσα του βρώμικου ποταμού» καταφθάνει η λεπτεπίλεπτη και ονειροπόλα Μπλανς (Πέμη Ζούνη) με το λεωφορείο ο «Πόθος». Μοναδική της αποσκευή μια βαλίτσα γεμάτη ψεύτικες γούνες και μπιζού, που κουβαλάνε το βάρος των αναμνήσεων της και τις ελπίδες της «για την καλοσύνη των ξένων».
Σε μια φτωχογειτονιά, «με μια πρόστυχη σχεδόν γοητεία...» μένει η αδελφή της Μπλανς, Στέλλα (Ιωάννα Παγιατάκη), μια γυναίκα γλυκιά, εύθραυστη και φρέσκια, που ξεχνάει τη θλιβερή παιδική της ηλικία στην αγκαλιά του γοητευτικού συζύγου της Στάνλεϋ (Βασίλη Μπισμπίκη). Εκείνος, ένας άντρας που αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως τρόπαιο, βλέπει την ισορροπία της ζωής του να διαταράσσεται με την έλευση της Μπλανς.
Η Μπλανς: μια γυναίκα που αναζητά τη μαγεία. Ο Στάνλευ: ένας άντρας ρεαλιστής. Δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί, δύο πρόσωπα που οδηγούνται σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση...
http://rapidshare.com/files/283503522/LEOF_O_POTHOS.mp3
Για τον estragon οδηγίες σε λίγες μέρες
Παντρεμένος με την Άννα, που εγκατέλειψε την οικογένειά της και την πίστη της για χάρη του και που τώρα πεθαίνει από φυματίωση, ο Ιβάνωφ προσπαθεί να δραπετεύσει με οποιονδήποτε τρόπο, από την ασφυκτική ατμόσφαιρα του περιβάλλοντός του. Το όνομα Ιβάνωφ είναι ένα από τα πλέον κοινά ονόματα στην ρωσική αυτοκρατορία και ο Τσέχωφ το συνδέει με την διάψευση των ονείρων, όταν η πρώτη νεότητα τελειώνει, με το κενό, την απάθεια, την συναισθηματική αδράνεια και εν τέλει τον θάνατο. Στο πρόσωπο του Ιβάνωφ συναντάμε τον κάθε άνθρωπο που στα νιάτα του ονειρεύτηκε ένα νέο κόσμο, αλλά που η ζωή τον διέψευσε, δεν του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και το μόνο του καταφύγιο είναι η διαδρομή του προς την απόλυτη σιωπή.
http://rapidshare.com/files/283522953/IBANOF_TSEXOF_XORN.mp3
«Λεωφορείο ο πόθος»
Ο Τέννεσυ Ουίλλιαμς, ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της μεταπολεμικής Αμερικής, έγραψε το Λεωφορείο ο πόθος το 1947. Το έργο ανέβηκε την ίδια χρονιά στο Μπροντγουέι, σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν, με τους Μάρλο Μπράντο και Τζέσικα Τάντι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Νέα Ορλεάνη: στις όχθες του Μισισιπή, η λαγνεία, ο πόνος και ο έρωτας αναμειγνύονται με την υγρασία, τον καπνό και τους ρυθμούς της τζαζ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα «από θαμπές μυρωδιές μπανάνας και καφέ... και τη ζεστή ανάσα του βρώμικου ποταμού» καταφθάνει η λεπτεπίλεπτη και ονειροπόλα Μπλανς (Πέμη Ζούνη) με το λεωφορείο ο «Πόθος». Μοναδική της αποσκευή μια βαλίτσα γεμάτη ψεύτικες γούνες και μπιζού, που κουβαλάνε το βάρος των αναμνήσεων της και τις ελπίδες της «για την καλοσύνη των ξένων».
Σε μια φτωχογειτονιά, «με μια πρόστυχη σχεδόν γοητεία...» μένει η αδελφή της Μπλανς, Στέλλα (Ιωάννα Παγιατάκη), μια γυναίκα γλυκιά, εύθραυστη και φρέσκια, που ξεχνάει τη θλιβερή παιδική της ηλικία στην αγκαλιά του γοητευτικού συζύγου της Στάνλεϋ (Βασίλη Μπισμπίκη). Εκείνος, ένας άντρας που αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως τρόπαιο, βλέπει την ισορροπία της ζωής του να διαταράσσεται με την έλευση της Μπλανς.
Η Μπλανς: μια γυναίκα που αναζητά τη μαγεία. Ο Στάνλευ: ένας άντρας ρεαλιστής. Δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί, δύο πρόσωπα που οδηγούνται σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση...
http://rapidshare.com/files/283503522/LEOF_O_POTHOS.mp3
Για τον estragon οδηγίες σε λίγες μέρες
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΤΕΡΕΝΣ ΡΑΤΙΓΚΑΝ
Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, καλησπέρα σας! Απόψε η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον μεγάλο Βρετανό δραματουργό ΤΕΡΕΝΣ ΡΑΤΙΓΚΑΝ με τα έργα Βαθιά, γαλάζια θάλασσα και Χωριστά τραπέζια κερασμένα και τα δύο από τον nikolaskoul. Για όποιον ενδιαφέρεται το έργο Βαθιά, γαλάζια θάλασσα το έχει κυκλοφορήσει η Ρ/Τ σε dvd από τη σειρά ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Ελένη Χατζηαργύρη, Νάσος Κεδράκας, Ντόρα Βολανάκη, Λουίζα Ποδηματά, Σταύρος Ξενίδης, Νίκος Τζόγιας, Ανδρέας Μπάρκουλης, Βίκτωρ Παγουλάτος
Κάνει απόπειρα αυτοκτονίας γιατί αισθάνεται προδομένη και εγκαταλελειμμένη από τον άνδρα που αγαπάει. Τον άνδρα που για χάρη του διέλυσε το γάμο της. Μπορεί όμως εκείνη να γυρίσει πίσω, να σβήσει ό,τι έζησε; Μπορεί να πάψει να θέλει τον εραστή της;
http://rapidshare.com/files/279490172/BATHIA_GALAZIA_THALLASA.mp3
Το έργο Χωριστά τραπέζια πρωτοπαίχθηκε στο Λονδίνο το 1954. Μετά από δύο χρόνια μεταφέρθηκε στο Broadway και το 1958 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Hecht-Hill-Lancaster
Η ιστορία αφορά τις προβληματικές σχέσεις ενός ζευγαριού που συναντιέται μετά από καιρό σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο στη νότια Αγγλία. Ο πρώην είναι αλκοολικός και έχει δεσμό με μια υπάλληλο του ξενοδοχείου και η πρώην αποτελεί τη γυναίκα που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ταυτόχρονα ένα άβγαλτο και συνεσταλμένο κορίτσι και βρίσκεται κάτω από την αυστηρή προστασία της μητέρας της, γοητεύεται από τον πολλά χρόνια μεγαλύτερό της στρατηγό, ο οποίος συνέχεια αφηγείται ιστορίες από τον πόλεμο. Δυνατή, δραματική ταινία γύρω από τα πάθη των ερωτευμένων ανθρώπων και τα (αιώνια;) προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων
http://rapidshare.com/files/279468017/XORISTA_TRAPEZIA.mp3
Ο Τέρενς Ράτιγκαν στις ελληνικές σκηνές
Ο Τέρενς Ράτιγκαν, που υπήρξε το χαϊδεμένο παιδί της μεταπολεμικής κριτικής, στα τέλη της δεκαετίας του '60 θεωρήθηκε παρωχημένος. Τόσο οι κωμωδίες όσο και τα δράματά του μπήκαν στο περιθώριο. Αρκετά απ' αυτά τα κείμενα είχαν μεγάλη ανταπόκριση στην ελληνική σκηνή.
Ανάμεσά τους η «Υπόθεση Ουίνσλοου» σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, το «Βαθιά, γαλάζια θάλασσα» με την Έλλη Λαμπέτη, τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παπά, που επαναλήφθηκε αργότερα με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τη Νόνικα Γαληνέα, ο «Πρίγκηψ και η χορεύτρια» με τον Κώστα Μουσούρη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα «Χωριστά τραπέζια» με τον Μάνο Κατράκη και την Ελσα Βεργή, κ.ά.
nikolaskoul
Για το θέατρο της Τετάρτης 1966
Ελένη Χατζηαργύρη, Νάσος Κεδράκας, Ντόρα Βολανάκη, Λουίζα Ποδηματά, Σταύρος Ξενίδης, Νίκος Τζόγιας, Ανδρέας Μπάρκουλης, Βίκτωρ Παγουλάτος
Κάνει απόπειρα αυτοκτονίας γιατί αισθάνεται προδομένη και εγκαταλελειμμένη από τον άνδρα που αγαπάει. Τον άνδρα που για χάρη του διέλυσε το γάμο της. Μπορεί όμως εκείνη να γυρίσει πίσω, να σβήσει ό,τι έζησε; Μπορεί να πάψει να θέλει τον εραστή της;
http://rapidshare.com/files/279490172/BATHIA_GALAZIA_THALLASA.mp3
Το έργο Χωριστά τραπέζια πρωτοπαίχθηκε στο Λονδίνο το 1954. Μετά από δύο χρόνια μεταφέρθηκε στο Broadway και το 1958 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Hecht-Hill-Lancaster
Η ιστορία αφορά τις προβληματικές σχέσεις ενός ζευγαριού που συναντιέται μετά από καιρό σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο στη νότια Αγγλία. Ο πρώην είναι αλκοολικός και έχει δεσμό με μια υπάλληλο του ξενοδοχείου και η πρώην αποτελεί τη γυναίκα που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ταυτόχρονα ένα άβγαλτο και συνεσταλμένο κορίτσι και βρίσκεται κάτω από την αυστηρή προστασία της μητέρας της, γοητεύεται από τον πολλά χρόνια μεγαλύτερό της στρατηγό, ο οποίος συνέχεια αφηγείται ιστορίες από τον πόλεμο. Δυνατή, δραματική ταινία γύρω από τα πάθη των ερωτευμένων ανθρώπων και τα (αιώνια;) προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων
http://rapidshare.com/files/279468017/XORISTA_TRAPEZIA.mp3
Ο Τέρενς Ράτιγκαν στις ελληνικές σκηνές
Ο Τέρενς Ράτιγκαν, που υπήρξε το χαϊδεμένο παιδί της μεταπολεμικής κριτικής, στα τέλη της δεκαετίας του '60 θεωρήθηκε παρωχημένος. Τόσο οι κωμωδίες όσο και τα δράματά του μπήκαν στο περιθώριο. Αρκετά απ' αυτά τα κείμενα είχαν μεγάλη ανταπόκριση στην ελληνική σκηνή.
Ανάμεσά τους η «Υπόθεση Ουίνσλοου» σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, το «Βαθιά, γαλάζια θάλασσα» με την Έλλη Λαμπέτη, τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παπά, που επαναλήφθηκε αργότερα με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τη Νόνικα Γαληνέα, ο «Πρίγκηψ και η χορεύτρια» με τον Κώστα Μουσούρη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα «Χωριστά τραπέζια» με τον Μάνο Κατράκη και την Ελσα Βεργή, κ.ά.
nikolaskoul
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
"...ώστε να διευρυνθεί το ωραίο τρέχον αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο διανοητή και λογοτέχνη ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ"
Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, καλησπέρα σας!
Το υστερόγραφο ενός πολύ πρόσφατου σχολίου από estragon μας "ξύπνησε" και αναρτούμε απόψε το θεατρικό έργο, που μας θύμησε ότι υπάρχει στο αρχείο μας. Μεγάλη απόδειξη της πολύτιμης συμβολής, που μπορούν και έχουν οι φίλοι της ραδιοθεατρικής παρέας μα και των ελλείψεων οργανωτικής φύσης, που παρουσιάζει ακόμα το αρχείο μας. Θέλει κι αυτό το χρόνο του. Ιδού...πώς τα "Βρώμικα χέρια" μας ταρακούνησαν και "ξυπνήσαμε".
ΥΓ. Στον κατάλογο με θεατρικά που αναρτήσατε το καλοκαίρι,Ιζα και Radio-theater, περιλαμβάνεται και το "Βρώμικα χέρια" του Σαρτρ. Αναρωτιέμαι μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να αναρτηθεί, ώστε με την προσθήκη του να διευρυνθεί το ωραίο τρέχον αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο διανοητή και λογοτέχνη.estragon
ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΧΕΡΙΑ Ζ. Π.ΣΑΡΤΡ
Ο σύνδεσμος που ακολουθεί σας βγάζει στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου, που θα βρείτε και θα διαβάσετε κριτικές εφημερίδων της εποχής , για το έργο που ανέβηκε σε αθηναϊκή σκηνή. Καλή ακρόαση, ευγνωμονούντες στην ΕΡΤ
ΑΡΧΕΙΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
Το υστερόγραφο ενός πολύ πρόσφατου σχολίου από estragon μας "ξύπνησε" και αναρτούμε απόψε το θεατρικό έργο, που μας θύμησε ότι υπάρχει στο αρχείο μας. Μεγάλη απόδειξη της πολύτιμης συμβολής, που μπορούν και έχουν οι φίλοι της ραδιοθεατρικής παρέας μα και των ελλείψεων οργανωτικής φύσης, που παρουσιάζει ακόμα το αρχείο μας. Θέλει κι αυτό το χρόνο του. Ιδού...πώς τα "Βρώμικα χέρια" μας ταρακούνησαν και "ξυπνήσαμε".
ΥΓ. Στον κατάλογο με θεατρικά που αναρτήσατε το καλοκαίρι,Ιζα και Radio-theater, περιλαμβάνεται και το "Βρώμικα χέρια" του Σαρτρ. Αναρωτιέμαι μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να αναρτηθεί, ώστε με την προσθήκη του να διευρυνθεί το ωραίο τρέχον αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο διανοητή και λογοτέχνη.estragon
ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΧΕΡΙΑ Ζ. Π.ΣΑΡΤΡ
Ο σύνδεσμος που ακολουθεί σας βγάζει στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου, που θα βρείτε και θα διαβάσετε κριτικές εφημερίδων της εποχής , για το έργο που ανέβηκε σε αθηναϊκή σκηνή. Καλή ακρόαση, ευγνωμονούντες στην ΕΡΤ
ΑΡΧΕΙΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΑΡΤΡ
Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, γεια σας. Ο εξαίρετος φίλος και πανάξιοςσυνεργάτης του blog nikolaskoul, αποφάσισε να μας "τρελάνει", τραβώντας συνεχώς άσους από το μανίκι του.Έτσι μας έκανε δώρο άλλα τέσσερα θεατρικά έργα από το μάλλον ζάμπλουτο αρχείο του. Θα μας επιτρέψει ωστόσο να αναρτήσουμε σήμερα δύο από αυτά -του Ζαν Πολ Σαρτρ-, που σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης λειτουργούν ως αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο φιλόσοφο. Nikolaskoul είσαι άπαιχτος!
Η αξιοσέβαστη πόρνη του Ζαν Πωλ Σαρτρ
Η Αξιοσέβαστη Πόρνη είναι ένα σύντομο θεατρικό έργο του Jean-Paul Sartre γραμμένο το 1946. Παρουσιάζει την ιστορία μιας πόρνης, σε μια ανήσυχη περίοδο της αμερικανικής ιστορίας, μια εποχή έντονων φυλετικών διακρίσεων. Το μονόπρακτο πραγματεύεται την απώλεια της ελευθερίας μέσα σε έναν σκληρό κόσμο, ένα θέμα που κυριαρχεί στη λογοτεχνική σταδιοδρομία του Sartre.
http://rapidshare.com/files/279666010/AXIOSEBASTO_GYNAIO.mp3
«Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ (θεατρική ενσάρκωση του περίφημου δοκιμίου του «Το Είναι και το Μηδέν»),
«Η ζωή ξεκινά από την άλλη πλευρά της απελπισίας»
«Η ζωή δεν έχει κανένα νόημα εκτός αν της δώσουμε εμείς ένα»
J. P. Sartre «Κόλαση είναι οι άλλοι»: από το ρόλο του Γκαρσέν
Ο Γκαρσέν, δημοσιογράφος και διανοούμενος, η Ινές, μια ομοφυλόφιλη ταχυδρομική υπάλληλος και η Εστέλ, μια όμορφη μεγαλοαστή βρίσκονται κλεισμένοι σ’ ένα χώρο όπου δεν υπάρχουν παράθυρα, το φως δεν σβήνει ποτέ και ο ύπνος δεν τους κλείνει ποτέ τα βλέφαρα… Μια «δίκη» πρόκειται να εξελιχθεί αλλά ποιο είναι το έγκλημα και ποια η τιμωρία;
Το «Κεκλεισμένων των Θυρών» θεωρείται η θεατρική ενσάρκωση του περίφημου δοκιμίου του Σαρτρ «Το Είναι και το Μηδέν». Ο Σαρτρ χρησιμοποιεί τις αλληλεπιδράσεις τριών ανθρώπων που βρίσκονται έγκλειστοι σε ένα δωμάτιο στην κόλαση, ως μία αλληγορία όχι του θανάτου, αλλά της ίδιας της ζωής. Η πασίγνωστη πια ατάκα του Γκαρσέν «Κόλαση είναι οι άλλοι» προς το τέλος του έργου, συνοψίζει τη δοκιμασία τους και εκφράζει περιεκτικά κάποιες βασικές πτυχές της σαρτρικής φιλοσοφίας.
http://rapidshare.com/files/279677876/KEKLISMENWN_TWN_THIRWN.mp3
Η αξιοσέβαστη πόρνη του Ζαν Πωλ Σαρτρ
Η Αξιοσέβαστη Πόρνη είναι ένα σύντομο θεατρικό έργο του Jean-Paul Sartre γραμμένο το 1946. Παρουσιάζει την ιστορία μιας πόρνης, σε μια ανήσυχη περίοδο της αμερικανικής ιστορίας, μια εποχή έντονων φυλετικών διακρίσεων. Το μονόπρακτο πραγματεύεται την απώλεια της ελευθερίας μέσα σε έναν σκληρό κόσμο, ένα θέμα που κυριαρχεί στη λογοτεχνική σταδιοδρομία του Sartre.
http://rapidshare.com/files/279666010/AXIOSEBASTO_GYNAIO.mp3
«Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ (θεατρική ενσάρκωση του περίφημου δοκιμίου του «Το Είναι και το Μηδέν»),
«Η ζωή ξεκινά από την άλλη πλευρά της απελπισίας»
«Η ζωή δεν έχει κανένα νόημα εκτός αν της δώσουμε εμείς ένα»
J. P. Sartre «Κόλαση είναι οι άλλοι»: από το ρόλο του Γκαρσέν
Ο Γκαρσέν, δημοσιογράφος και διανοούμενος, η Ινές, μια ομοφυλόφιλη ταχυδρομική υπάλληλος και η Εστέλ, μια όμορφη μεγαλοαστή βρίσκονται κλεισμένοι σ’ ένα χώρο όπου δεν υπάρχουν παράθυρα, το φως δεν σβήνει ποτέ και ο ύπνος δεν τους κλείνει ποτέ τα βλέφαρα… Μια «δίκη» πρόκειται να εξελιχθεί αλλά ποιο είναι το έγκλημα και ποια η τιμωρία;
Το «Κεκλεισμένων των Θυρών» θεωρείται η θεατρική ενσάρκωση του περίφημου δοκιμίου του Σαρτρ «Το Είναι και το Μηδέν». Ο Σαρτρ χρησιμοποιεί τις αλληλεπιδράσεις τριών ανθρώπων που βρίσκονται έγκλειστοι σε ένα δωμάτιο στην κόλαση, ως μία αλληγορία όχι του θανάτου, αλλά της ίδιας της ζωής. Η πασίγνωστη πια ατάκα του Γκαρσέν «Κόλαση είναι οι άλλοι» προς το τέλος του έργου, συνοψίζει τη δοκιμασία τους και εκφράζει περιεκτικά κάποιες βασικές πτυχές της σαρτρικής φιλοσοφίας.
http://rapidshare.com/files/279677876/KEKLISMENWN_TWN_THIRWN.mp3
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Ζαν Πωλ Σαρτρ "Οι Αυτοτιμωρούμενοι της Αλτόνα"
Άλλο ένα πολύ σημαντικό θεατρικό έργο - κρίνοντας από τον συγγραφέα του και Γάλλο φιλόσοφο - δώρο του nikolaskoul. Κεραυνοβόλος και καίριος στις αναρτήσεις του, συμπληρώνει το μεγάλο αρχείο μας και με τον τρόπο αυτό θριαμβεύει το ρητό "η ισχύς εν τη ενώσει". Nikolaskoul , μας μοιράζεις απλώχερα το θησαυρό σου και έχεις κατακτήσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων των ραδιοθεατρόφιλων. Σε ευγνωμνούμε !
Ζαν Πωλ Σαρτρ "Οι Αυτοτιμωρούμενοι της Αλτόνα".
Το έργο ηχογραφήθηκε για την Ελληνική Ραδιοφωνία το 1961 σε μετάφραση Μανώλη Σκουλούδη, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και μουσική επιμέλεια Αργυρώς Μεταξά.
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Μάνος Κατράκης Κάκια Παναγιώτου, Τιτίκα Νικηφοράκη, Βασίλης Κανάκης, Στέλιος Βόκοβιτς, Κ. Παππάς, Γιώργος Μετσόλης και Γιώργος Πλούτης
http://rapidshare.com/files/279108974/OI_AUTOTIMOROYMENOI_TS_ALTONA.mp3
nikolaskoul
Ζαν Πωλ Σαρτρ "Οι Αυτοτιμωρούμενοι της Αλτόνα".
Το έργο ηχογραφήθηκε για την Ελληνική Ραδιοφωνία το 1961 σε μετάφραση Μανώλη Σκουλούδη, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και μουσική επιμέλεια Αργυρώς Μεταξά.
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Μάνος Κατράκης Κάκια Παναγιώτου, Τιτίκα Νικηφοράκη, Βασίλης Κανάκης, Στέλιος Βόκοβιτς, Κ. Παππάς, Γιώργος Μετσόλης και Γιώργος Πλούτης
http://rapidshare.com/files/279108974/OI_AUTOTIMOROYMENOI_TS_ALTONA.mp3
nikolaskoul
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
ΣΜΥΡΝΑ, ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΟΣ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ "ΜΑΓΟΥ" nikolaskoul
Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, η ΙΖΑ κι ο RADIO-THEATRE ζούμε ανεπανάληπτες και κορυφαίες blogοστιγμές συγκίνησης μετά από πολύ καιρό. Τότε υπεύθυνος ήταν ο ξεχωριστός και πολύ ευαίσθητος Seirios. Τώρα οι nicolaskoul και estragon, οι πιο κολλητοί μας φανεροί blogόφιλοι. Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο θα καταλάβετε περισσότερα αν διαβάσετε τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης. Εμείς από την πλευρά μας αισθανόμαστε πλέον -και καλώς -συνιδιοκτήτες και πολύ σύντομα ελπίζω και συνδιαχειριστές αυτού του blog. Αυτή η νέα περίοδος του blog RADIO-THEATRE εγκαινιάζεται σήμερα μετατρέποντας τρία σχόλια σε μία ανάρτηση. Ο nikolaskoul με ταχύτητα αστραπής μας πρόσφερε τρία έργα τα: "Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται", "Πεγκ καρδούλα μου" με την Έλλη Λαμπέτη και 'Δίκη" του Κάφκα, που και δεν είχαμε την ευτυχία να απολαύσουμε την ακρόασή τους και έλειπαν από τη συλλογή πάρα πολλών φαντάζομαι.
Αγαπητοί nιcolaskoul και estragon, υποκλινόμαστε στο ραδιοθεατρικό πάθος σας. Το δρομάκι που άνοιξε αυτό το blog στο ραδιοθεατρικό τοπίο αισθανόμαστε με πολύ χαρά ότι πλαταίνει.
ο nikolaskoul είπε...
Το έργο "8 γυναίκες" ή "8 γυναίκες κατηγορούνται" του Robert Thoma
Για το θέατρο της Τετάρτης 1960
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί: Σμάρω Στεφανίδου ,Εύα Κοταμανίδου, Λουίζα Ποδηματά, Λίλα Καφαντάρη, Μάρω Κοντού, Καίτη Παπανίκα, Νατάσα Καψαμπέλη, Βίλμα Κύρου
Οκτώ γυναίκες - διαφορετικών ηλικιών και με διαιφορετικούς δεσμούς συγγένειας ή όχι μεταξύ τους - κατηγορούνται, όταν ο Μαρσέλ, ο μοναδικός άνδρας της οικογένειας, βρίσκεται δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη! Ποιος είναι ο δολοφόνος;
Κάποιος έξω από το σπίτι, μία από τις οκτώ γυναίκες ή μήπως και οι οκτώ μαζί;
Εγκλωβισμένες σ’ ένα αστικό περιβάλλον, από το οποίο φαίνεται να μην υπάρχει έξοδος διαφυγής, αναζητούν το δράστη, για να βρεθούν - καταρχήν - αντιμέτωπες με το κουβάρι της δικής τους ζωής, μιας ζωής κτισμένης με αλλεπάλληλα μυστικά και ψέματα!
Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ξαναδουλεμένο μερικά χρόνια αργότερα, το πρώτο αυτό θεατρικό του Ρομοπέρ Τομά, είναι είδος μικτό: με δομή που θυμίζει κινηματογράφο, είναι μια πικρή κωμωδία με στοιχεία θρίλερ, αστυνομικού, αλλά και μιούζικαλ.
Το 2002 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φρανσουά Οζόν, με οκτώ εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες, ανάμεσά τους την Κατρίν Ντενέβ, τη Φανί Αρντάν, την Ιζαμπέλ Υμπέρ
http://rapidshare.com/files/277828737/okto_ginaikes_katigorountai.mp3
«Η Δίκη» θεατρική διασκευή του έργο του ΚΑΦΚΑ
1966
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάκης Ρευματάς, Μαρία Ζαφειράκη, Νάσος Κεδράκας, Σπύρος Ολύμπιος, Σταύρος Ξενίδης κ.ά
http://rapidshare.com/files/278536214/H_DIKH.mp3
Πεγκ, καρδούλα μου (του Τζον Χάρτλεϊ Μάνερς) με την Έλλη Λαμπέτη
Για το θέατρο της Τετάρτης 1960
http://rapidshare.com/files/278767884/pag_kardoula_mou.mp3
Αγαπητοί nιcolaskoul και estragon, υποκλινόμαστε στο ραδιοθεατρικό πάθος σας. Το δρομάκι που άνοιξε αυτό το blog στο ραδιοθεατρικό τοπίο αισθανόμαστε με πολύ χαρά ότι πλαταίνει.
ο nikolaskoul είπε...
Το έργο "8 γυναίκες" ή "8 γυναίκες κατηγορούνται" του Robert Thoma
Για το θέατρο της Τετάρτης 1960
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί: Σμάρω Στεφανίδου ,Εύα Κοταμανίδου, Λουίζα Ποδηματά, Λίλα Καφαντάρη, Μάρω Κοντού, Καίτη Παπανίκα, Νατάσα Καψαμπέλη, Βίλμα Κύρου
Οκτώ γυναίκες - διαφορετικών ηλικιών και με διαιφορετικούς δεσμούς συγγένειας ή όχι μεταξύ τους - κατηγορούνται, όταν ο Μαρσέλ, ο μοναδικός άνδρας της οικογένειας, βρίσκεται δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη! Ποιος είναι ο δολοφόνος;
Κάποιος έξω από το σπίτι, μία από τις οκτώ γυναίκες ή μήπως και οι οκτώ μαζί;
Εγκλωβισμένες σ’ ένα αστικό περιβάλλον, από το οποίο φαίνεται να μην υπάρχει έξοδος διαφυγής, αναζητούν το δράστη, για να βρεθούν - καταρχήν - αντιμέτωπες με το κουβάρι της δικής τους ζωής, μιας ζωής κτισμένης με αλλεπάλληλα μυστικά και ψέματα!
Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ξαναδουλεμένο μερικά χρόνια αργότερα, το πρώτο αυτό θεατρικό του Ρομοπέρ Τομά, είναι είδος μικτό: με δομή που θυμίζει κινηματογράφο, είναι μια πικρή κωμωδία με στοιχεία θρίλερ, αστυνομικού, αλλά και μιούζικαλ.
Το 2002 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φρανσουά Οζόν, με οκτώ εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες, ανάμεσά τους την Κατρίν Ντενέβ, τη Φανί Αρντάν, την Ιζαμπέλ Υμπέρ
http://rapidshare.com/files/277828737/okto_ginaikes_katigorountai.mp3
«Η Δίκη» θεατρική διασκευή του έργο του ΚΑΦΚΑ
1966
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάκης Ρευματάς, Μαρία Ζαφειράκη, Νάσος Κεδράκας, Σπύρος Ολύμπιος, Σταύρος Ξενίδης κ.ά
http://rapidshare.com/files/278536214/H_DIKH.mp3
Πεγκ, καρδούλα μου (του Τζον Χάρτλεϊ Μάνερς) με την Έλλη Λαμπέτη
Για το θέατρο της Τετάρτης 1960
http://rapidshare.com/files/278767884/pag_kardoula_mou.mp3
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ
Αγαπητοί Φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, καλησπέρα σας. Κοντά σας και πάλι με την αγαπημένη Άγκαθα Κρίστι και τους ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΕΓΡΟΥΣ , από τα πιο διάσημα έργα της. Τόσο αυτό το έργο όσο και τα ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΣΧΩΝ και ΙΟΥΔΑΣ, που στο παρελθόν είχαμε αναρτήσει, ανεβαίνουν κατόπιν αιτήματος ραδιοθεατρόφιλων. Καταλαβαίνετε ότι εν όψει εκλογών...η επιθυμία των φίλων μας "διαταγή"!Καλή σας ακρόαση και η ευγνωμοσύνη μας στο ΤΡΙΤΟ πρόγραμμα της ΕΡΤ, δεδομένη!
http://rapidshare.com/files/275179229/10_MIKROI_NEGROI.mp3
http://rapidshare.com/files/275202761/IOUDAS.mp3
http://rapidshare.com/files/275111925/XRISTOS_PASXWN.mp
http://rapidshare.com/files/275179229/10_MIKROI_NEGROI.mp3
http://rapidshare.com/files/275202761/IOUDAS.mp3
http://rapidshare.com/files/275111925/XRISTOS_PASXWN.mp
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
