Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ουρανός κατακόκκινος – Βέρα Ζαβιτσιάνου








Η σπουδαία Βέρα Ζαβιτσιάνου υπηρέτησε το θέατρο με τη σεμνότητα και τη συνέπεια που ταιριάζει στους μεγάλους εκπροσώπους του θεάτρου. Σεμνή, με αξιοζήλευτη θεατρική γκάμα και ρεπερτόριο το δίχως άλλο υπήρξε διαλεκτή κι ολωσδιόλου ξεχωριστή παρουσία σε σχέση με τους σύγχρονούς της ηθοποιούς. Οι φίλοι του ραδιοφώνου θα γνωρίζουν ότι η συμμετοχή της στο «θέατρο του ραδιοφώνου» είναι έντονη.

Το φετινό Σεπτέμβρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατό της. Πάντα αυτές οι ειδήσεις περνούν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων, αλλά όποιος είχε την τύχει να δει τη Βέρα Ζαβιτσιάνου (σε παράσταση του Εθνικού) στον «Ουρανό Κατακόκκινο» είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δε θα την ξεχάσει ποτέ του. Ο θεατρικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη (εγκάρδια φίλη της Ζαβιτσιάνου) κεντήθηκε πάνω στα μέτρα της σπουδαίας αυτής ηθοποιού. Όπως, είχε πει η Βέρα Ζαβιτσιάνου σε παλιότερη συνέντευξη (στο Γ. Βέλτσο) η στενή φιλία που ένωνε της δυο αυτές γυναίκες υπήρξε η προσεγγιστική οδός, την οποία «περπάτησε» ώστε να κατορθώσει να «βρει» τη Σοφία Αποστόλου…

Δε θα προβώ σε σχόλια επί του έργου διότι δεν θέλω να σας προϊδεάσω μα το σπουδαιότερο διότι δεν έχω τις ειδικές εκείνες γνώσεις που να μου το επιτρέπουν. Κλείστε τα μάτια, δυναμώστε τα ηχεία κι αφεθείτε να ακούσετε την ιστορία μιας γυναίκας η οποία θα μπορούσε να ζει στο διπλανό διαμέρισμα από εμάς…





«Ιδού εγώ… Η Σοφία Αποστόλου»











(κλικ στο σύνδεσμο για να κατεβάσεις το αρχείο)






Για τη Βέρα Ζαβιτσιάνου και το καλλιτεχνικό της έργο διαβάζουμε ΕΔΩ. Μην παραλείψετε να την ακούσετε σε μιαν εξαιρετική ηχογράφηση που βρίσκεται στο τέλος της παραπεμπόμενης ανάρτησης.







1 σχόλιο: